چيني‌ها پوست صنعت چرم ايران را كندند
بازار چرم در ايران اوضاع خوبي ندارد. حدود 20 سال پيش اين صنعت يكي از صنايع مهم ايران به‌شمار مي‌آمد و بخش مهمي از صادرات غير نفتي ايران را به دوش مي‌كشيد. شهر تبريز هم قطب چرم ايران به حساب مي‌آمد و مي‌آيد اما اين صنعت امروز حال و روز خوشي ندارد و صادرات چرم ايران نسبت به قبل به نصف كاهش پيدا كرده است. براي بررسي ركود در اين بخش، باز هم با ردپاي چيني برخورد مي‌كنيم. صنعت چرم البته تنها صنعتي نيست كه در سال‌هاي اخير با پيدا شدن سر و كله چيني‌ها عرصه را به رقيب چشم‌بادامي واگذار كرد. مي‌توان مدعي شد كه در تمام صنايعي كه كالاهاي چيني وارد شدند، صنايع وطني عرصه را به رقيب واگذار كردند و اين شكست همواره تلخ تاكنون باعث نشده است كه دست‌اندركاران صنايع، فكري براي جبران آن كنند.
مشكلات صنعت چرم در ايران كم نيست. يكي از مهم‌ترين مشكلاتي كه در اين صنعت وجود دارد، كمبود پوست گاو و زياد بودن پوست گوسفندي است. آن چيزي كه از فحواي كلام مسوولان اين صنعت مي‌توان متوجه شد اين است كه در ايران استفاده از پوست گوسفند براي توليد البسه طرفدار ندارد و مشتريان البسه چرمي، پوست و چرم گاو را ترجيح مي‌دهند. به همين خاطر پوست گوسفند عموما صادر مي‌شود اما كمبود چرم گاو تبديل به يك روال عادي در بازار شده است. در كنار اين مساله سختگيري‌هاي خاصي كه توسط نهادهاي ناظر به واردات اين كالا انجام مي‌شود باعث مي‌شود كه افزايش قيمت در اين بخش چشمگير باشد. در نتيجه يكي از صادرات اصلي بخش چرم در ايران، مربوط به صادرات پوست گوسفند فراوري نشده است كه البته در سال‌هاي اخير عوارض صادرات آن دو برابر شده است. متاسفانه «خام فروشي» در اين بخش اقتصاد هم دامنگير است. به طور معمول خام‌فروشي آن‌گونه كه بايد و شايد ارزآوري براي كشور ندارد اما اين مساله هم نتوانسته كه عزم مسوولان را جزم كند تا از اين كار دست بكشند و مواد خام را فراوري كنند. اين مساله به طور عام هم مي‌تواند معضل اشتغال را تا حدودي حل كند و هم ارزآوري بيشتري براي كشور به ارمغان آورد. در ايران چرم بيش از هر جايي در بخش لباس مصرف مي‌شود و البسه چرمي همواره در ايران پر طرفدار بوده است.
مشكلات اين صنعت اما به اينجا ختم نمي‌شود. قيمت بالاي كالاها و البسه چرمي باعث شده كه متقاضيان و مشتريان اين اجناس رو به روز كمتر شود. امروز براي تهيه يك كاپشن چرم رقمي بيش از يك ميليون تومان بايد پرداخت اما نبايد اشتباه كنيم چون در اين صنعت هم اجناس تقلبي و بي‌كيفيت به وفور يافت مي‌شود. اگر در بازار گشت بزنيم، مي‌بينيم كه البسه چرمي با قيمت حدود 700 هزار تومان هم وجود دارد اما مرغوبيت اين اجناس بسيار كم است و اين مساله باعث مي‌شود كه خيلي زود بلااستفاده شوند. بورس البسه چرمي در تهران خيابان فردوسي است. كافي است از ميدان فردوسي چند قدم به سمت جنوب حركت كرد تا مغازه‌هاي متعدد و شيك را كه اقدام به فروش البسه چرمي مي‌كنند مشاهده كرد؛ مغازه‌هايي كه روزگاري نه چندان دور همواره پر از مشتري بودند اما در شرايط كنوني به گفته فروشندگان، تنها صورت خود را با سيلي سرخ نگه داشته‌اند. به هر روي در چند سال اخير، بسياري از توليدكنندگان چرم در تبريز و شهرهاي ديگر ورشكست شدند و توليد چرم كاهش پيدا كرده است. اما به گفته بسياري از مغازه‌داران و فروشندگان، بيش از ورشكستي توليدكنندگان، ريزش در ميان متقاضيان و مشتريان مشهود است. يكي از مغازه‌داران مدعي است با توجه به فشار اقتصادي كه بر دوش اكثر مردم قرار دارد، نمي‌توان توقع داشت تعداد افرادي كه حاضر هستند براي يك كفش يا كاپشن بيش از يك ميليون تومان هزينه كنند، زياد باشد. اوضاع البسه چرم خارجي از بازار داخلي خود به مراتب وخيم‌تر است. دليل آن هم مشخص است قيمت البسه با چرم ايتاليايي و خارجي تا حدود 40 درصد گران‌تر از ايراني است.