دو بازيگر معروف جهاني با دو دغدغه مهم به دولتمردان خود انتقاد كردند
دي‌كاپريو براي محيط‌زيست، كامبرباچ براي پناهندگان سوري
دو بازيگر معروف جهاني، روز گذشته دولتمردان خود را مورد انتقاد و پرسش‌هايي با دغدغه‌هاي جهاني قرار دادند. نفر اول لئوناردو دي‌كاپريو بود كه در نشستي درباره محيط‌زيست، مقابل باراك اوباما نشست و با لحني تند و تيز و منتقدانه گفت: « اگر شما تغييرات آب و هوايي را باور نداريد، به واقعيت‌ها علم يا حقايق تجربي نيز اعتقادي نداريد و بنابراين به نظر بنده، نبايد اجازه به دست گرفتن كاخ سفيد را داشته باشيد. حتي اگر ما كار درست را انجام دهيم، كره زمين توانايي احياي دوباره خود را دارد؟ يا اينكه خسارات آنقدر زياد بوده كه هرگز نشود جبران‌شان كرد؟ «حرص متحدانه صنعت‌گرا توليد روغن و گاز» چنين شرايطي را رقم زده است. شما بايد پاسخگو باشيد سياستمداران چگونه مي‌توانند با كمپاني‌هاي بزرگ براي كم كردن سياست‌هاي منفعت‌طلبانه خود به نزاع برخيزند؟» سوال‌هايي كه رييس‌جمهور امريكا را در مواجهه با انتقادهايي محيط‌زيستي و كاملا غيرسياسي قرار داد و او را وادار كرد تا درباره سرنوشت اتفاقي حرف بزند كه به همه مردم جهان مرتبط است و سهم كشور و مديريت او از اين اتفاق، به دليل وسعت سرزمين و قدرت صنعتگري و تكنولوژي، سهم غيرقابل چشم‌پوشي نيست. اما بازيگر دومي كه مقابل دولتمردان كشور خود ايستاد، از قاره‌اي ديگر بود؛ اروپا. بنديكت كامبرباچ، بازيگر معروف انگليسي كه اين روزها با سريال «شرلوك» در جهان معروف شده در انتهاي اجراي نمايش تازه‌اش در انگليس، از دغدغه‌هايش براي پناهندگان سوريه گفت و خشمي كه از رفتار دولتمردان انگليسي در مواجهه با اين بحران جهاني دارد. كامبرباچ گفت: «پاسخگويي دولت در مقابل مسائل سوريه كند است و دولت بايد درباره اين مسائل پاسخگو باشد و من عقايد سفت و سختي درباره اين اتفاق دارم». اين بازيگر به انتقادهايي كه درباره صحبت‌ها و انتقادهاي او برسر مسائل پناهندگان سوري مي‌شود هم پاسخ داد و گفت: «به‌طور معمول من به عنوان يك بازيگر پردرآمد بايد از جايگاه خودم خارج شوم چون به عنوان يك آدم دورو شناخته مي‌شوم. يكي از مباحثي كه مطرح شده بود اين بود كه چرا من پناهندگان را در خانه يا آپارتمان خودم جاي نمي‌دهم؟ بله، من يك خانه دارم اما خالي است. آب و برق ندارد و هيچ چيز در آن كار نمي‌كند. در آپارتمانم هم بچه دارم و اتاق اضافي ندارم. من احساس فرسايش مفرط مي‌كنم، چون در مورد چيزهايي كه اهميت دارند عقايد سفت و سختي دارم. خيلي راحت است كه من را هو كنند و بگويند: اين ديگر كيست؛ او يك بازيگر مزور است كه ميليون‌ها پوند پول مي‌گيرد. كيست كه مي‌خواهد به ما بگويد چطور زندگي كنيم؟.» بازيگر «شرلوك» در پايان صحبت‌هايش از تماشاگران خواست تا به حرف‌هاي او، وضعيت پناهندگان و تصميمات دولتمردان بيشتر فكر كنند و اضافه كرد: «من نمي‌گويم كه درِ خانه‌تان را به روي همه باز كنيد، شغل‌ها‌يتان را به آنها بدهيد و تمام اين نوع ترس‌هاي عمومي كه حس ملي‌گرايانه مردم را تحريك مي‌كند». به اين ترتيب دو چهره مهم سينماي جهان در يك روز نه تنها موفق شدند كه مردم كشور خود كه مردم جهاني كه طرفدار آنها هستند را متوجه دو مورد مهم اساسي كنند. مواردي كه اين روزها در جهان ما به عنوان موارد حساس به حساب مي‌آيد و عزم جهاني نه اينكه آنها را فراموش كرده باشد، اما انگار كافي هم نيست. هم بحران محيط‌زيست و هم بحران سوريه و در كنار آن بحران پناهندگان، بحران‌هايي هستند كه براي حل آنها تنها از دست چند سياستمدار يا فعال مدني كاري برنمي‌آيد و جهاني بايد در كنار يكديگر بايستد تا هم مشكلات زميني كه قرار است تنها محل زندگي ما و نسل آينده باشد زنده بماند و هم مردماني كه بخشي از آن هستند و بايد زنده بمانند و شايستگي زندگي آرام و بدون دغدغه، بدون جنگ و بمباران به يك اندازه سهم همه انسان‌ها است.