پاسخ علي مطهري
به آيت‌الله موحدي كرماني
در بيان همه نظراتم مصالح كشور را در نظر مي‌گيرم
گروه سياسي| تمام انتقادها نسبت به خودش را پاسخ مي‌دهد و نمي‌گذارد حرفي روي زمين بماند. او همان مردي است كه در مجلس نهم در ميان فريادهاي نمايندگان و كساني كه به سمتش هجوم برده بودند تا اجازه ندهند نطق تاريخي خود را درباره حصر معترضان انتخابات سال 88 به پايان برساند، پايداري كرد و تا كلام آخر نطقش را خواند تا ثابت كند به اين راحتي‌ها از چيزي كه آن را حق مي‌پندارد دست نخواهد كشيد. اكنون ديگر شرايط تغيير كرده، منتقدان او در بهارستان به حاشيه رفته‌اند و او بر صندلي نايب‌رييسي تكيه زده است و بيش از هر چيز به آرايي تكيه دارد كه او را نفر دوم تهران كرد و شايد همين پشتوانه است كه او را اين‌گونه بر مواضعش محكم‌تر از قبل نشان مي‌دهد.
در اين ميان اما اگرچه بهارستان بر خلاف گذشته روبه‌رويش نيست بلكه تمام قد از او حمايت مي‌كند اما صداي انتقادها از جاهاي ديگر بلند مي‌شود و علي مطهري تمام آنها را پاسخ مي‌دهد، او در مقابل منتقدانش سكوت نمي‌كند و با هر كس به زبان خودش سخن مي‌گويد. انتقادها كه تند مي‌شود پاسخ او هم تيزي قلم را به رخ مي‌كشد و اگر معقول به او بتازند منطق را بر كلامش جاري مي‌كند. اگر او را نجس بخوانند آنها را به داعش حواله مي‌دهد و اگر بگويند حرف‌هايش به مصلحت نيست به وضوح پاسخ مي‌دهد كه مصلحت را در نظر گرفته است. مطهري بارها و بارها بر مواضعش تاكيد كرده و اتفاقا در هر سخنراني كه صداي منتقدانش را درمي آورد تاكيد مي‌كند كه اين كارها به مصلحت كشور و نظام نيست، چه آن زمان كه از ادامه حصر انتقاد كرد و چه آن زمان كه بر سر ماجراي مينو خالقي در اصفهان تمام اظهارات آيت‌الله احمد جنتي را واژه به واژه پاسخ داد و البته زماني كه بر سر انتشار فايل صوتي آيت‌الله منتظري درباره حوادث تابستان 67 موضع متفاوتي گرفت.
نماينده مردم تهران كه به باور بسياري خط قرمزها را جابه‌جا كرده هنوز يك خط قرمز دارد و آن مصلحت كشور و نظام است. اين را در پاسخي كه به آيت‌الله موحدي كرماني داده است بار ديگر به رخ مي‌كشد، آنجايي كه مي‌گويد: در بيان همه نظراتم مصالح كشور را در نظر مي‌گيرم منتها نبايد مصلحت كشور با منفعت خود يا گروه خود اشتباه شود و منفعت خود يا ديگري را مصلحت كشور قلمداد كنيم. براي او نقض قانون اساسي كشور در هيچ شرايطي به مصلحت نيست و اين همان چيزي است كه فرزند شهيد مطهري سال‌هاست برز‌بان مي‌آورد. آيت‌الله موحدي كرماني جزو چهره‌هايي بود كه پس از لغو سخنراني مطهري در مشهد و حاشيه‌هايي كه به همراه داشت از او انتقاد كرده بود و جانب دادستان مشهد را گرفته بود. او در ديدار با اعضاي حزب ايران زمين گفته بود: بايد ديد آيا صحبت‌هاي مطهري واقعا براي مصلحت است يا نه كه به نظر من سخنان وي به مصلحت كشور نيست. مطهري ابتدا بايد نظراتش را با حضرت آقا تطبيق كند و برود پيش ايشان بگويد كه من قصد دارم اين حرف را بزنم.
مطهري: نبايد مصلحت كشور با منفعت خود يا گروه خود اشتباه شود
« نبايد مصلحت كشور با منفعت خود يا گروه خود اشتباه شود» اين جمله را بارها بر زبان آورده است، در همه سخنراني‌ها و اظهارنظرهايش. براي او قانون اساسي است كه ملاكي براي سنجش مصلحت است، نه هيچ شخص و جايگاه ديگري. زماني هم كه اظهارات واكنش برانگيزش در مورد ادامه حصر را بيان مي‌كرد هم به قانون اساسي چنگ مي‌زد و ماده‌ها و تبصره‌ها را رديف مي‌كرد. او در پاسخ به انتقادهاي آيت‌الله موحدي كرماني هم بار ديگر بر اين مساله تاكيد مي‌كند.
به گزارش رويداد 24 علي مطهري در پاسخ به اين سوال كه شما در بيان نظرات خود تا چه اندازه مصلحت كشور را در نظر مي‌گيريد، گفت: در بيان همه نظراتم مصالح كشور را در نظر مي‌گيرم منتها نبايد مصلحت كشور با منفعت خود يا گروه خود اشتباه شود و منفعت خود يا ديگري را مصلحت كشور قلمداد كنيم. گاهي هم چيزي كه مفسده براي كشور است مصلحت جلوه داده مي‌شود؛ مثلا سكوت در برابر نقض قانون اساسي را مصلحت مينامند. خلاصه، مهم تشخيص درست مصلحت و آنگاه اقدام است.
نايب‌رييس مجلس در ادامه با اشاره به اينكه لازم نيست نظرات خود را با نظرات رهبري تطبيق دهيم، گفت: هيچ دو انساني نيستند كه نظرات كاملا يكسان داشته باشند. البته بحث تقليد در احكام دين كه تقليد جاهل از عالم است، مطلب ديگري است. بحث اطاعت از ولي‌فقيه در مقام عمل است، نه نظر. مقام رهبري همچنين خواسته‌اي ندارند و چند بار گفتهاند كه ممكن است كسي نظري مخالف نظر من داشته باشد، او آزاد است كه حرفش را بزند. نبايد ولايت فقيه را مخالف آزادي بيان يا دموكراسي جلوه بدهيم؛ كاري كه متاسفانه برخي دوستان نادان انقلاب انجام ميدهند. وي در پاسخ به اين سوال كه آيا شما جايز ميدانيد در برخي موارد براي رضاي مقام معظم رهبري درباره موضوعي نظر ندهيد، گفت: بله، ممكن است در جايي مصلحت اسلام اقتضا كند كه در موضوعي سكوت كنيم، همان‌طور كه علي عليه‌السلام به خاطر حفظ اسلام و وحدت اسلامي سالها سكوت كرد. مهم اين است كه مصلحت را درست تشخيص بدهيم و سكوت ما به خاطر عافيت‌طلبي نباشد.