رسيدن به پايان خط
اميرحسين علم‌الهدي
مدير سينمايي و كارشناس فرهنگي
سال‌هاي سال است كه همه به صدا و سيما و رفتارش معترض هستند، اما نه تغييري حاصل مي‌شود و نه اتفاقي چشمگير به قصد نزديكي به مردم رخ مي‌دهد. رسانه ملي روزبه‌روز نه فقط از مردم كه از كليت جامعه جدا مي‌شود و نمي‌تواند خوراكي مناسب براي همه اقشار تهيه كند. اگر تا ديروز و در غيبت شبكه‌هاي مجازي، رفتار متفاوت و جدا از جامعه رسانه ملي، چندان به چشم نمي‌آمد و آسيب‌هايش هم متفاوت بود اما در روزگار امروز، در عصر تعدد شبكه‌هاي اجتماعي و ماهواره‌اي خبري و سرگرمي، ديگر هيچ‌چيز پوشيده نيست. نه مي‌شود خبري را مخفي نگه داشت و نه مي‌شود مردم را مجبور كرد كه كالاي فرهنگي و خوراك فرهنگي سرگرمي خود را به دلخواه ما انتخاب كنند و سراغ آنچه دوست دارند، نروند. عصر، عصر تك‌صدايي نيست و رفتار تك‌صدايي و تك‌بعدي رسانه ملي، مهم‌ترين آسيب را به فرهنگ جامعه ايراني وارد مي‌كند. چون مردم براي تغذيه فرهنگي خود، سراغ كانال‌ها و شبكه‌هاي مجازي مي‌روند و از محصولاتي تغذيه مي‌كنند كه بومي نشده و به دست كارشناسان فرهنگي و ارتباطاتي اين سرزمين كه در قواعد و چارچوب قوانين كشور فعاليت مي‌كنند هم تهيه نشده. اين آسيب فرهنگي روزبه‌روز بيشتر مي‌شود و روزبه‌روز هم بيشتر خود را نشان مي‌دهد. رفتار صدا و سيما تغيير نمي‌كند و همين است كه مي‌شود گفت در اين نزديك به 40 سال فعاليت رسانه ملي از بعد از انقلاب، اين سال‌ها شرايط براي اين مجموعه بحراني‌تر شده و رسانه ملي اگر روند خود را تغيير ندهد، به خط پايان مي‌رسد. در چنين شرايطي بهترين راهكار ايجاد شبكه‌هاي تلويزيوني خصوصي در چارچوب قانون و با نظارت وزارت ارشاد است تا كارشناسان فرهنگي، مردم را دوباره به سمت خوراك بومي شده فرهنگي، بازگردانند.