صدایی اهورایی
محمد سریر
همیشه صدایی هست که ما را به خود می‌خواند، به خویشتن خویش، به آن لایه‌های احساس و اندیشه و ما را رها می‌کند در رویاهایی که بلوغ انسانیت در آن متجلی است. و صدای محمد نوری برای من و بسیاری از هنردوستان از نسل‌های مختلف در این نیم قرن چنین است. محمد نوری در گلایه‌آمیزترین اشعار ترانه‌هایش پیام امید را می‌توان شنید. پیامی از زندگی و حتی در آن آخرین دقایق زندگی‌اش تسلیم ناامیدی نشد. نه برای زندگی خودش، بلکه برای چگونه زیستن، با دیگران و برای دیگران زیستن. می‌گفت: «ترانه و کلام باید زندگی را فریاد بزند، بالاخره اگر شکوه‌ای هست برای پاک کردن دل از زنگار دلتنگی‌هاست ولی امید چشمه پیوندها و مهربانی‌هاست» و از من خواست تا قطعه‌ای با همین نگاه بنویسم. در آن آغازین روزهای دهه 70 قطعه‌ای را در اجابت این درخواست و احساس او نوشتم به نام امید و آن را با همین توضیح به خلاقیت سرشار و ذوق شاعرانه ترانه‌سرای بزرگ روزگارمان تورج نگهبان سپردم. تورج دستی مقتدر و پر احساس در خلق آثار ماندگار داشت. وقتی شعر را به من سپرد بی‌درنگ آن را به نوری دادم و اضافه کردم «این هم آن امیدی که تو برای همه خواسته‌ای...». این قطعه با تساوی مصراع‌هایش در بخش اصلی و کیفیت و روانی متن مثل یک پیام مهر‌آمیز از جانب یک نیک‌اندیش بود و آن را از پندهای معمول کاملا جدا می‌کرد و در دل و جان شنونده می‌نشست.
ندیده‌ای و می‌توان دید/ هر آنچه دیده‌ای به امید
نبوده‌ای و می‌توان بود/ به گرمی و فروغ خورشید
توان به نور عشق و امید/ در آسمان دل درخشید
توان چراغ خانه‌ای را/ فروغ جاودانه بخشید
وقتي آن را به نوري رساندم گفت: «به تورج بگو اين نه كامل است و نه كافي، مهرباني‌هايت هنوز به تمامي در اين شعر متبلور نشده، حرف عشق است و اميد...»
تورج، آن هنرمند ژرف‌انديش، فردايش با بخش ديگري از شعر آمد و براي‌مان خواند:
نبرده‌اي و مي‌توان برد
به هر دل شكسته راهي
از آن ز عاشقي بنا كرد
درون سينه جلوه‌گاهي
در آسمان دل توان شد
ستاره در شب سياهي
فراز كهكشان توان رفت
به ياري شرار آهي
هر روز كه در سالروز تولد محمد نوري، هنرمندي كه پيوند و صدايش با نسل‌هاي مختلف حضور او را حتي در اين غيبتش ميسر ساخته ياد مي‌كنم و با همان اميدي كه با آثارش در ضمير ما تجلي كرده راه مي‌سپريم و بسياري از علاقه‌مندان صدایش در اين شش دهه و جواناني كه در آغازين سال‌هاي عبور از اين گذرگاه هستند با لحظه‌هاي ناب صداي او افق‌هاي روشني را مي‌جوييم و از اميدي كه به ما در صداي ماندگارش هديه كرد سپاسگزاريم و يادش را در اين شب بلند گرامي مي‌داريم.