آنهايي كه در سكوت فعال و تاثيرگذارند
بهمن فرمان‌آرا رامسر است و مشغول ساخت فيلم تازه‌اش. آيدين آغداشلو، رييس هيات داوران جشنواره‌اي مي‌شود كه شركت‌كنندگانش زير 25 سال هستند و در روز افتتاحيه از آثاري مي‌گويد كه خلاق و بي‌نظيرند. مسعود كيميايي همچنان به دنبال شرايط اكران فيلمش «قاتل اهلي» است و كيانوش عياري هم با اينكه سال گذشته تمام زندگي‌اش را به پاي فيلمش گذاشته، همچنان سرحرفش ايستاده و مي‌خواهد آنچه فكر مي‌كند درست است، اتفاق بيفتد.
رخشان بني‌اعتماد هرروز خبرهايي درباره فعاليت‌هايش را در اينستاگرام پست مي‌كند. ليلي گلستان همچنان حواسش به ارتباط مردم عادي با دنياي هنرهاي تجسمي است و نگار اسكندرفر هم از پس يك سال بسيار سخت، همچنان چراغ موسسه كارنامه را روشن نگه داشته.
نگاه كنيم حتي در عرصه رسانه هم مي‌بينيم كه شمس‌الواعظين از كلاس‌هاي روزنامه‌نگاري نااميد نمي‌شود، قاضي‌زاده و صديقي به همان گوشه‌نشيني اجباري و تاثيرگذاري اندك بيشتر از نبودن و موثرنشدن قانعند و... به همه اين اسم‌ها نگاه كنيد و آنها را در دو نسل مختلف اما پشت‌سر هم ببينيد تا در ادامه اين نكته مشخص شود؛ با همه مشكلات امروز، همه وقايعي كه رخ داده و همه تغييراتي كه پيش آمده، بازهم اين نسل قديمي و قديمي‌تر جامعه فرهنگ و هنر ايران است كه روي پاي خود ايستاده يا در امتداد مسيري كه سال‌هاي سال است شروع كرده حركت مي‌كند يا با تغيير زمانه، تغيير كوچكي در مسير ايجاد كرده تا بماند و موثر باشد. حضور گرم اين چهره‌ها نه در چشم‌انداز پرطمطراق رسانه‌اي است و نه خودنمايي ويژه براي معرفي خود.
اينها مانده‌اند و هركدام بي‌ادعا و بدون سهم‌خواهي سرگرم كار مهم خود هستند؛ كاري كه اثرش در فرهنگ و هنر اين سرزمين ثبت مي‌شود و نه هياهوي مجازي در ديده شدن يا نشدن و تشويق و تنبيه مديريت دولتي در مسير كاري، هيچ كدام نمي‌تواند آنها را متوقف كند و تاريخ گواهي مي‌دهد كه ماندگار مي‌شوند و تاثيرگذار.