قهرمان آخر

حالا درست است كه اين روزها آدم‌هاي زيادي به اسم منتقد و سينماگر و... به راحتي مسعود كيميايي را نقد مي‌كنند يا خبرهاي حاشيه‌اي فيلم آخرش را پررنگ تا از به پايان رسيدن يك دوره خاص بگويند و اين كارگردان را با تمام كارنامه مهم و ارزنده‌اش، فيلمسازي از دست رفته بدانند، اما همچنان هستند منتقداني كه حواس‌شان به سال‌هاي سال تاثيرگذاري كيميايي به عنوان يك كارگردان مولف هست و به واسطه آنچه اين روزها مد شده و فضاي كلي صحبت كردن درباره سينما و منتقد هميشگي همه‌چيز بودن، مسير خود را طي نمي‌كنند.
منتقداني مانند جواد طوسي كه همچنان جانب انصاف را رعايت مي‌كنند و به فرض زمانه و آنچه در لحظه اكنون رخ مي‌دهد، كلي‌نگر نيستند. جواد طوسي را هميشه به نقدهايش شناختيم و آنچه در جايگاه منتقد مي‌گويد يا مي‌نويسد، اما فردا و در موزه سينما قرار است كارگرداني باشد كه از فيلم او رونمايي مي‌شود. فيلمي به نام «قهرمان آخر» كه درباره مسعود كيميايي است و زندگي او و آنچه در پشت‌صحنه فيلم‌هاي مختلفش رخ داده است و احتمالا ديدن اين فيلم براي تمام كساني كه چندان از كارنامه و زندگي كيميايي و آنچه در سينما به جا گذاشته خبر ندارد، جالب توجه و پر از نكته‌هاي تازه است.