نقطه سوم، تغيير كاربري استيضاح
اگر در گذشته حتي مطرح كردن طرح استيضاح در ماه‌هاي ابتدايي يك دولت البته (به استثناي موضوع علي كردان، وزير كشور دولت نهم) عجيب و غيرقابل باور به نظر مي‌رسيد، در مجلس نهم استيضاح تبديل به يك ابزار نظارتي دم دستي شد. تنها 21 روز پس از تشكيل كابينه وزير علوم تهديد به استيضاح شد. بيش از 10 ماه را با استرس تهديد‌ها به استيضاح گذراند و در نهايت در مرداد ماه سال جاري زير تيغ استيضاح رفت و بركنار شد. وضع در مورد ساير وزراي دولت هم بهتر از اين نبود. ساير وزرا نيز هر چند وقت يك‌بار تهديد به استيضاح مي‌شدند. اشتياق براي اين استيضاح‌ها آنقدر زياد بود كه برخي از چهره‌هاي معتدل مجلس اعتراف كردند كه اگر مقاومت هيات رييسه مجلس شوراي اسلامي نباشد دولت در عرض يك هفته سقوط خواهد كرد. اين اعتراف به اين معني بود كه استيضاح‌ها پشت سد هيات‌رييسه مجلس گير كرده بود. هيات رييسه مجلس به خوبي مي‌دانست كه از بعد از ماجراي استيضاح فرجي دانا افكارعمومي كمي رفتارهاي نمايندگان مجلس را بيش از اندازه سختگيرانه مي‌داند. همين موضوع نيز باعث شد كه هيات رييسه كمي در برابر اين فشارها براي ساير استيضاح‌ها مقاومت كند. با اين همه وزراي زيادي هستند كه در اين روزها تهديد به استيضاح مي‌شوند و مشخص نيست در يك سال و چند ماه باقي مانده از عمر مجلس نهم مي‌توانند از آن قصر
در بروند يا خير؟