هزينه‌هايي نوشته برباد
نازنين متين‌نيا
مساله پاركبان‌ها و شهر تهران، دغدغه مهم اهالي پايتخت در سال‌هاي گذشته بود. جاي پارك، معضل هميشگي شهري است كه در آن روزبه روز جمعيت زياد مي‌شود و تعداد خودروها بيشتر و اساسا هم برنامه و راهكاري اجرايي و تاثيرگذار براي اين معضل وجود ندارد. چنانچه در سال‌هاي اخير و بعد از مدت‌ها حضور پاركبان‌ها، قرار شد كه آنها را از سيستم شهري خارج كنند و همين ديروز هم يكي از اعضاي شوراي شهر درباره شركت‌هاي پيمانكاري اين پاركبان‌ها صحبت كرده و تخلفات متعدد صورت گرفته در اين سال‌ها. حالا اينكه اين عضو شوراي شهر دراين‌باره چه گفته است و اين تخلفات چه هستند، بحثي است كه در روزهاي آينده، احتمالا خبرهاي بيشتري از آن شنيده مي‌شود. اما آنچه كه مثل هميشه در اين پرونده‌ها ناديده گرفته مي‌شود ريشه‌يابي واقعي يك موضوع و هزينه‌اي است كه مردم يك شهر متحمل شده‌اند. هزينه ساعت‌ها انتظار براي پيدا كردن يك جاي خالي در خيابان، هزارتوماني‌هاي سبزي كه مدام و مدام به پاركبان‌ها داده شده تا براي نيم‌ساعت گوشه كوچكي از شهر براي آنها باشد و هزينه‌هاي ديگري كه اكثريت مردم اين شهر با آن روبه‌رو شده‌اند. واقعيت اين است كه با همه اين هزينه‌ها، وضعيت در جاي خالي پاركبان‌ها بدتر است. مردم به حضور آنها و اين هزينه‌ها راضي هستند و اين بدترين اتفاق است؛ اتفاقي كه از مديريت نادرست شهري ريشه گرفته و ديگر هيچ. شهرتهران روز به روز شلوغ‌تر مي‌شود و توسعه بهانه اين شلوغي است. در يك نگاه كلي رسيدن به توسعه و زندگي در شهري مدرن، اتفاق خوشايندي است. اما وقتي با ساخت‌و‌ساز بي‌رويه روبه‌رو مي‌شويم و بي‌توجهي به جوانب مختلف آن، ديگر نمي‌شود از كنار اين هزينه‌ها و مديريت نادرست به راحتي گذشت. مساله پاركبان‌ها، مساله ترافيك، مساله آلودگي هوا، مساله ركود املاك، مساله سختي و فشار زندگي، مساله عدم سلامت اجتماعي و هزاران مساله ديگر مساله اين شهري است كه فقط در مسير سرازيري توسعه قرار گرفته و هيچ‌كجا سرعت‌گيري براي تبعات تصميم‌هاي اشتباه و كارشناسي شده هم ندارد. تصميماتي كه هزينه‌اش در كارتابل هيچ نهاد و اداره مسوولي نوشته و محاسبه نمي‌شود و در دفترچه‌هاي شخصي حساب و كتاب روزانه مردم اين شهر با تمام مشكلات مادي و معنوي ثبت مي‌شود و مي‌گذرد و كسي هم پاسخگوي آنها نيست.