رانندگي جنسيت نمي‌شناسد
مژگان افروزي
در تمام كشورهاي جهان براي حفظ امنيت و آرامش شهر و شهروندانش قوانيني وضع مي‌شود كه عدم توجه به هركدام از اين قوانين با جريمه‌هاي مختلف همراه خواهد بود. در اين ستون موارد كوچك اما موثر شهروندي را مرور مي‌كنيم كه تجربه‌هاي شخصي نگارنده است. اتفاق‌هايي كه از هركدام نكاتي را آموخته‌ام. اين تجارب را با شما شريك مي‌شوم. ظهر با عجله سوار ماشين شدم، ريموت پاركينگ را كه زدم ديدم ماشيني مقابل پاركينگ پارك كرده. رو به روي خانه يك دبستان دخترانه بود. فكر كردم حتما اولياي يكي از بچه‌ها در شلوغي كوچه جاي پارك پيدا نكرده و طاقت نياورده قلب كودكش دچار اضطراب شود. اما همهمه بچه‌ها كه تمام شد سرايدار در مدرسه را بست و من همچنان منتظر راننده ماشيني بودم كه راهم را بسته بود. بعد از نيم ساعت راننده سرخوش از راه رسيد تا من را ديد عذرخواهي كرد كه ببخشيد خيلي عجله داشتم. گفتم: «همه عجله داريم ولي اي كاش حداقل شماره تماسي از خودتان پشت شيشه مي‌گذاشتيد كه بشود تماس گرفت». خنديد و گفت: «اول اينكه به شماره ناشناس جواب نمي‌دم و بعد هم اگه زنگ هم مي‌زديد نميومدم! كارم مهم بود». از لبخند زننده و وقاحت كلامش عصباني بودم ولي تمايل نداشتم بيشتر همكلام شوم. سوار ماشين شدم و آقاي راننده هم راهي شد.
يادآوري: همشهري، هموطن، راننده گرامي؛ بر اساس قوانين راهنمايي و رانندگي سد معبر و همينطور توقف مقابل پاركينگ ممنوع است و در صورت تماس با پليس راهنمايي، خودروي مزاحم با جرثقيل توقيف مي‌شود. پس اگر كسي به ما لطف مي‌كند و به جاي تماس با مراجع، منتظر برگشت مي‌ماند جواب لطف را با بي‌احترامي ندهيم. نوشتن شماره تماس و قرار دادنش پشت شيشه به شكلي كه براي ديگران قابل خواندن باشد، مانع بسياري از مشاجرات مي‌شود. نظر شما چيست؟