هاشمي‌طبا:
حضورخانواده‌ها
در استاديوم مشكلي ايجاد نمي‌كند
ساناز سليمان‌آبادي
فروش بليت ديدار ايران و سوريه براي زنان ساعاتي شادماني و نشاط را در بين زنان ايراني به همراه آورد اما بيانيه فدراسيون همچون آب سردي بر آتش بود. پس از صعود تيم ملي ايران به جام جهاني، ديدار مقابل سوريه حكم يك ديدار تداركاتي را براي ايران دارد و همين باعث شد تا مطالبه زنان براي حضور در ورزشگاه آزادي براي تماشاي بازي تيم ملي جدي‌تر شود و بسياري از زنان فوتباليست به همراه مردم خواستار برگزاري اين ديدار با حضور تماشاگران زن بودند. با آغاز فرآيند بليت فروشي ديدار ايران و سوريه زنان نيز موفق به خريد بليت شدند و همين باعث شادي بسياري شد و تصور اينكه زنان نيز مي‌توانند بالاخره در ورزشگاه آزادي حضور داشته و بازي تيم ملي را از نزديك شاهد باشند بسيار خوشايند بود. اما ساعاتي پس از اين شادي، فدراسيون فوتبال با انتشار بيانيه‌اي اعلام كرد هيچ برنامه‌اي براي حضور بانوان در ورزشگاه ندارد و تنها يك اشتباه در فرآيند فروش بليت باعث ايجاد اين شايبه شده است. همين بيانيه باعث شد تا شادي زنان به سرعت فرو نشيند و حسرت حضور در ورزشگاه آزادي و تماشاي بازي تيم ملي كشور همچنان پابرجا بماند. جشن صعودي كه فدراسيون فوتبال با شعار همبستگي ايرانيان قرار است در آزادي برگزار كند در واقع قرار است همبستگي مردان ايراني باشد نه همبستگي ايرانيان چراكه ايرانيان از زنان و مردان تشكيل شده اند! در دوره رياست كفاشيان فدراسيون ايران به دنبال ميزباني جام ملت‌ها 2019 بود اما يكي از شروط AFC حضور بانوان در ورزشگاه بود و همين عامل كافي بود تا امارات ميزباني را بر عهده گيرد و يك فرصت استثنايي براي فوتبال ايران از دست برود. نكته ديگر اين است كه طبق قوانين بين‌المللي نبايد مانع از حضور زنان در ورزشگاه شد و به همين دليل در ديدار ايران و سوريه زنان سوري در آزادي حضور خواهند داشت اما جاي خالي زنان ايراني ديده خواهد شد. چرا فدراسيون فوتبال مانند واليبال يك برنامه‌ريزي براي حضور زنان در ورزشگاه ندارد. همان طور كه در ديدار‌هاي انتخابي قهرماني جهان واليبال، زنان اردبيلي در سالن حضور داشتند و مشكلي نيز پيش نيامد. در همين راستا، خبرنگار اعتماد با برخي كارشناسان در اين خصوص به‌گفت‌وگو نشست و نظر آنها را درباره اين موضوعات خواستار شد.
فاطمه فكوريان، عضو شوراي راهبردي توانمندسازي معاونت زنان رياست‌جمهوري بر اين باور است كه موضوع حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها به عنوان يك مطالبه اجتماعي مي‌تواند با حضور مجموعه‌اي از افراد تاثيرگذار و تصميم‌گيرنده حل شود. فكوريان افزود: «بايد مجموعه‌اي از افراد تاثيرگذار، موثر و تصميم‌گيرنده در اين موضوع وارد شوند و اين موضوع را با كمك از فضاي دانشگاه‌ها حل كنند. در حال حاضر در حالت فعلي جامعه اين موضوع هر چند وقت يك بار بروز و ظهور پيدا مي‌كند اما ممكن است در آينده اين‌چنين نباشد و از آن به عنوان يك مطالبه جدي صحبت شود. موضوع ديگر اين است كه بايد با امتيازها و ساختارهاي بين‌المللي فاصله خود را كمتر كنيم. زماني كه بانوان در ورزشگاه‌ها در كنار خانواده‌ها حضور پيدا مي‌كنند از آن فضاي بين‌المللي فاصله ما كمتر مي‌شود و نگاه بين‌المللي يك نگاه مثبت مي‌شود و اين تاثير را روي ورزش بانوان نيز خواهد گذاشت. مهم‌ترين ركن براي ما اين است كه بتوانيم يك جامعه پويا داشته باشيم مخصوصا در حال حاضر كه جامعه جوان ما نيز بيشتر است و اين نياز به آموزش دارد.»
افسر افشار نادري درباره موضوع حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها گفت: «به طور كلي هيچ مشكل فرهنگي در اين زمينه وجود ندارد. در واقع مشكلات مطرح شده، مشكلات فرهنگي نيستند. ما مشكل فرهنگي را اين طور تعريف مي‌كنيم كه سابقه تاريخي داشته باشد. در حالي كه چنين چيزي سابقه تاريخي ندارد. در گذشته مردان و زنان در كنار يكديگر در ورزشگاه‌ها شركت مي‌كردند. پس نمي‌توانيم بگوييم مشكل فرهنگي در اين زمينه وجود دارد. كرامت زنان و خانواده نه تنها در ورزشگاه‌ها بلكه در همه جا بايد حفظ شود. اگر مساله اين است كه كرامت زن را بايد حفظ كنيم، پس چرا بانوان در متروها زجر مي‌كشند. اينها را نيز بايد مورد بازنگري و محبت دولت قرار دهند و براي اينها نيز تصميم‌گيري شود. اگر واقعا كرامت زن در سطح كلان جامعه مطرح است، در تمام نقاط شهر بايد منظور شود نه در يك‌سري از جاها به صورت سليقه‌اي اعمال شود. اگر اين ادبيات در جامعه رواج پيدا كند به كرامت مردان نيز مي‌تواند كمك كند تا حتي مردان نيز به يكديگر اهانتي نداشته باشند و بدانند در فضاي عمومي نبايد فحش و ناسزا رواج يابد.»
مصطفي هاشمي‌طبا نيز درباره حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها گفت كه تصميم‌گيري در اين زمينه تنها دست وزارت ورزش و رييس‌جمهور نيست ولي بايد اين موضوع حل شود. او گفت: «من در زماني كه در سازمان تربيت‌بدني بودم نسبت به اين مساله اصرار داشتم، منتهي تصميم‌گيري در اين زمينه فقط دست وزارت ورزش يا دست رييس‌جمهور نيست، عناصر مختلفي در كشور در اين موضوع صاحب‌نظر هستند. بعضي‌ها يك بار هم به استاديوم‌ها نرفتند ولي در اين باره اظهارنظر مي‌كنند. قبل از انقلاب ما به استاديوم مي‌رفتيم و خانواده‌ها نيز مي‌آمدند. مشكلي در اين زمينه وجود نداشت. من معتقدم اگر قرار است خانواده‌ها با هم باشند يكي از اين مكان‌ها استاديوم‌هاي ورزشي است. براي مثال خانواده‌ها با يكديگر تئاتر، سينما و رستوران مي‌روند اما استاديوم نمي‌روند. اين مشكلي است كه بايد ان‌شاءالله حل شود.»
حجت‌الاسلام نقويان نيز درباره حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها بر اين باور است كه عامل فرهنگ‌سازي در اين مقوله بسيار مهم است. او تاكيد دارد كه اگر فرهنگ‌سازي حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها انجام شود منع فقهي در اين زمينه وجود نخواهد داشت. نقويان بيان كرد: «حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها قطعا موثر خواهد بود و اگر بانوان بخواهند در ورزشگاه‌ها حضور داشته باشند نبايد به دليل اينكه آنها زن هستند از حضور در ورزشگاه‌ها محروم شوند و به آنها بگوييم كه در اين مكان مردان حرف‌هاي نامربوط مي‌زنند. ما بايد فرهنگ را درست كنيم. همان طور كه در غرب بانوان در نيمه شب در خيابان‌ها قدم مي‌زنند و هيچ كس هم مزاحم آنها نمي‌شود و احساس امنيت دارند. اين يك فرهنگ‌سازي خوب است و ما بايد اين فرهنگ را ايجاد كنيم. فضاي مسموم ورزشگاه‌ها علاوه بر اينكه به كرامت و شخصيت زنان لطمه وارد مي‌كند به كرامت مردان نيز لطمه مي‌زند. ما بايد بحث فرهنگ‌سازي را جدي بگيريم. مسوولان ما در بسياري از مواقع بايد از خود مايه بگذارند. مردم به مسوولان و حاكمان خود نگاه مي‌كنند و به مرور زمان اين فرهنگ‌سازي مي‌تواند نهادينه شود.
اگر مسوولان به همراه خانواده‌هاي خود در ورزشگاه‌ها حاضر شوند بسياري براي احترام به آنها از الفاظ زشت خودداري مي‌كنند و آن را به كار نمي‌برند. در كنار اين فرهنگ‌سازي عمومي از جايگاه‌هاي ويژه مخصوص خانواده‌ها استفاده كنيم همانطور كه در اقصي نقاط دنيا جايگاه‌هاي ويژه‌اي را براي افراد مهم در نظر مي‌گيرند؛ در استاديوم‌هاي خود نيز مي‌توانيم جايگاهي را مخصوص خانواده‌ها در نظر بگيريم.»