مخالفت مجلسي‌ها با «اصلاحات» سينما

«متاسفانه افرادي با دلدادگي به غرب در عرصه فرهنگ و هنر حضور يافته و ضمن سياه‌نمايي در حوزه‌هاي فرهنگي و هنري و سياسي، تقيد آنها نسبت به مسائل اخلاقي نيز ضعيف است، به همين دليل نبايد اجازه بلند شدن صداي آنها را داد تا بتوانند فيلم‌هايي خلاف عرف و اعتقاد ما توليد كرده و سپس با سرو صدا بخواهند اين فيلم‌ها را به اكران برسانند. » اين بخشي از تازه‌ترين اظهارات محمدعلي پورمختار يكي از اعضاي كميسيون قضايي مجلس است. او اين روزها به بهانه رفع توقيف پنج فيلم سينمايي، مروري بر اتفاقات سال 93 و تصميم اعضاي كميسيون اصل نود داشته و صراحتا گفته مجوز اكران به فيلم‌هايي كه تاكنون توقيف بوده‌اند به معناي عبور از خطوط قرمز است: «زماني كه مجوز اكران بر مبناي مباني اسلام داده نمي‌شود نمي‌توان در ادامه نيز با نمايش آنها موافقت كرد؛ درواقع نبايد با تغيير مديريت‌ها نگاه دوگانه‌اي اعمال شود و فيلمي كه رد صلاحيت شده نبايد در دولت ديگر نمايش داده شود. » ماجراي ورود مجلس به اكران برخي فيلم‌هاي سينمايي اما قدمت زيادي ندارد. سه سال پيش اعضاي كميسيون اصل نود در نامه‌اي به حجت‌الله ايوبي، رييس وقت سازمان سينمايي از او خواستند اكران فيلم‌هايي را كه يادآور حوادث سال 88 هستند، از دستور كار خود خارج كند. در ليست آنها نام فيلم‌هايي چون «عصباني نيستم»، «قصه‌ها»، «خانه پدري»، «آشغال‌هاي دوست‌داشتني»، «گزارش يك جشن»، «خيابان‌هاي آرام»، «صد سال به اين سال‌ها» و «پاداش» ديده مي‌شد كه البته همه‌شان با حوادث سال 88 مرتبط نبودند. همان زمان ايوبي به صورت شفاف پاسخ نمايندگان را داد و تاكيد كرد دولت يازدهم براي اكران آمده است نه توقيف. در ادامه و با وجود سنگ‌اندازي‌هاي فراوان فرصت اكران محدود براي «قصه‌ها»و «پاداش» فراهم شد. فيلم‌هاي كيانوش عياري و رضا درميشيان هم تا مرحله نمايش عمومي رفتند اما مخالفان، اكران گسترده اين دو فيلم را برنتابيدند. يك سال بعد پاي «رستاخيز» هم به مجلس كشيده شد و حجت‌الاسلام سيدعلي طاهري، سخنگوي كميسيون فرهنگي حواشي ايجاد شده پيرامون اين فيلم را پر رنگ‌تر كرد: «انتظار اين است با تمام تذكرات وارد شده مشكلات اين فيلم در زمان اكران عمومي برطرف شود و اگر اصلاحات صورت نگرفته باشد، كميسيون فرهنگي مجلس به وظيفه خود به گونه‌اي ديگر براي توقيف اين فيلم اقدام مي‌كند. ما در صحن علني مجلس به وزارت ارشاد تذكر داديم از اكران فيلم «رستاخيز» ممانعت كنند.» «رستاخيز» اما پايان اعمال نظر مجلس درباره اكران فيلم‌هاي سينمايي نبود. بعد از برگزاري جشنواره فجر، «گشت2» سعيد سهيلي مورد قضاوت نمايندگان قرار گرفت و فيلم‌هاي «اكسيدان» و «مادر قلب اتمي» هم با درخواست 17 نماينده مجلس مبني بر پايان اكران‌شان، تا مدت‌ها در صدر اخبار سينمايي قرار گرفتند. با اين همه سيدرضا صالحي‌اميري كه 9 ماهي جايگزين علي جنتي در وزارت ارشاد دولت يازدهم بود، در مقابل اين هجمه‌ها ايستاد و محمدمهدي حيدريان رييس سازمان سينمايي نيز با تساهل و مدارا بحران‌هاي پيش آمده در حوزه سينما را از سر گذراند. حالا پنج فيلم بعد از سال‌ها مي‌توانند طعم خوش اكران عمومي را بچشند و با اين كار شايد صاحبان‌شان روزهاي از دست رفته‌ را فراموش كنند. در چنين شرايطي اصرار بر عدم اكران اين فيلم‌ها و نپذيرفتن «اصلاحات» عقبگردي اساسي در سياستگذاري و اهداف كلان فرهنگي است؛ بازگشتي كه روزهاي پايين آمدن فيلم «مارمولك» از پرده سينماها را يادآوري مي‌كند. نتيجه اين اتفاق اما تكثير نسخه قاچاق فيلم و تلخي كام كارگردان و تهيه‌كننده بود. با اين همه «مارمولك» هنوز كه هنوز است يكي از بهترين فيلم‌هاي كارنامه كاري كمال تبريزي است و هيچ مانعي موفق به پاك كردن آن از خاطره جمعي علاقه‌مندان به سينما نشده است.