جنگ با شاخه زيتون!

شاخه زيتون در قرون گذشته هميشه به عنوان نماد صلح و دوستي يا پيروزي در منطقه خاورميانه شناخته مي‌شود. اين نماد ريشه در آداب و رسوم يونان باستان دارد كه همچنان از سوي مردم اين كشور به عنوان نماد صلح‌ و دوستي است و حتي در جريان المپيك 2004 آتن اين شاخه‌هاي زيتون بود كه برسر مدال‌آوران المپيك قرار مي‌گرفت تا ورزشكاران پيروز در اين رقابت‌ها، يادشان باشد كه بايد نماد صلح و دوستي ميان ملت‌ها باشند. در اساطير يوناني نيز «آتنا» يا «پوزييدون» خداي دريا براي در اختيار داشتن شهر باستاني آتن به رقابت با يكديگر پرداختند و خداي دريا با پرتاب نيزه سه شاخه خود به معبد آكروپليس كه آب دريا از آن فوران كرد ادعاي در اختيار گرفتن آن را كرد. اما «آتنا» با كاشت درخت زيتون براي اولين‌بار صلح را پيشنهاد كرد. دادگاه اساطير و الهه‌ها به نفع آتنا حكم دادند چراكه او هديه‌اي بهتر به زمين داده بود. تاج گل‌هاي زيتون همچنين توسط عروس‌ها پوشيده و به برندگان المپيك اهدا مي‌شد. شاخه زيتون نماد صلح در سنت‌هاي محلي بعضي از اعراب است. شاخه زيتون در پرچم سازمان ملل متحد نيز به عنوان نماد صلح استفاده شده است. روزگاري ياسر عرفات رهبر فلسطيني‌ها در سال 1974 در مجمع عمومي سازمان ملل طي سخناني اعلام داشت«امروز من اينجا آمده‌ام با تفنگ يك رزمنده در يك دست و يك شاخه زيتون در دست ديگر، پس كاري نكنيد كه شاخه زيتون از دست من رها شود». خطابه تاريخي عرفات گويا توسط محمود درويش شاعر مبارز فلسطيني نوشته شده بود. نطقي كه روزگاري مهم‌ترين خطابه‌هاي سياسي تاريخ سازمان ملل بوده كه در اوج درگيري‌هاي ملت فلسطين با اشغالگران، با اين كلمات به فرياد عصيان مردم فلسطين بدل شد. اما اين روزها طنز تاريخ در اين است كه عمليات نظامي تركيه در عفرين، «شاخه زيتون» نام گرفته است! اگرچه تركيه مي‌گويد: «اين عمليات عليه برادران كردتبار، عرب و تركمن نيست»، اما هر چه هست با معناي شاخه زيتون، همنشيني ندارد.