كمي مهربان‌تر باشيم
سيدعبدالجواد موسوي
مدتي است دعوايي درگرفته بين برخي از همكاران بنده، بر سر طرح ترافيك. عده‌اي سفت و سخت معتقدند طرح ترافيك حق مسلم آنهاست و هيچ تنابنده‌اي حق ندارد به بهانه‌هاي مختلف اين حق مسلم را از آنها دريغ كند. عده‌اي ديگر از عزيزان اما علم آزادگي را برافراشته‌اند و صراحتا مي‌گويند خبرنگاران نبايد نمك‌گير هيچ گروه و باند و جناحي شوند و اگر خبرنگاران از شهرداري طرح ترافيك بگيرند ممكن است نتوانند چنان كه شايد و بايد از حقوق حقه مردم دفاع كنند. تا اينجاي ماجرا اتفاق مهمي نيفتاده است. يك اختلاف معمول و مرسوم
است در دنياي روزنامه‌نگارها، اما به شرط اينكه اختلاف نظرها از حد و حدود طبيعي خود تجاوز نكند.
من اگرچه همه عمر پياده بوده‌ام و اصلا نمي‌فهمم طرح ترافيك يعني چه با اين حال يادداشت دوستان موافق و مخالف را از ابتدا خوانده‌ام و دنبال كرده‌ام. انصافا هر دو سوي ماجرا هم حرف حساب كم نداشته‌اند. با اين اوصاف گاهي از لحن دوستان ترسيده‌ام. طرح ترافيك خيلي تحفه عجيب و غريبي نيست. نه آن كه طرح ترافيك دارد بر عرش تكيه زده و نه آن كه فاقد طرح ترافيك است در زمره بيچارگان است. منظور اينكه طرح ترافيك آنقدرها هم حياتي نيست كه به خاطر آن لحن و بيان دوستان و همكاران من در حق يكديگر تند شود. معهذا گاهي مي‌بينم كه بعضي از دوستان مدافعان گرفتن طرح را رانت‌خوار مي‌خوانند و در مقابل بعضي دوستان مخالفان طرح را در زمره مدافعان بي‌چون و چراي شهرداري خطاب مي‌كنند. اين واكنش‌ها كمي خوفناك است. اگر نتوانيم در مورد چنين چيزي كه به نظر حقير خيلي هم چيز مهمي نيست با يكديگر به زبان مهر و لطف سخن بگوييم كلاه‌مان حقيقتا پس معركه است.