خيابان وليعصر در آخرين روز سال 96 چه روايتي داشت
المان‌هاي نوروزي نابرابر شهر
پيمان يزداني
تصميم گرفتم دوازده ساعت پاياني سال 96 را تا ساعت تحويل سال ۹7 در خيابان وليعصر از ميدان تجريش تا ميدان راه‌آهن راه بروم و با موبايل عكاسي كنم. ساعت هشت صبح با يك موبايل و پاوربانك، فاصله بين ميدان قدس و تجريش را قدم مي‌زنم. مغازه‌ها بسته‌اند و اكثر بساطي‌ها كه شب را در همان فضاي سبز ميدان تجريش خوابيده‌اند، كم‌كم دارند براي آخرين روز كاري سال ۹۶ آماده مي‌شوند. آفتاب كم‌رمق آخرين روز زمستان به آرامي از سمت امامزاده صالح بالا مي‌آيد. هوا كمي خنك است و فاصله بين ميدان تجريش و پارك‌وي خلوت و پر از المان‌هاي نوروزي شهرداري تهران كه چندسالي است به مناسبت عيد در خيابان‌ها نصب مي‌كند. جعبه‌هاي برق و درخت‌هاي قطع شده و ديوارها بيشترين سهم از اين زيباسازي شهري را دارند. پايين‌تر از پارك‌وي خلوت‌تر است و جز هواي پاك و تميز و چند رفتگر و اتوبوس‌هاي بي‌آرتي گذري، خبري از پياده‌روي مردم نيست. تا ميدان وليعصر فقط هر چندصد متر يك‌بار يك المان نوروزي جذاب مي‌بينم. از ميدان وليعصر دوباره بساط دستفروش‌ها شروع مي‌شود. سبزه عيد، لباس، لوازم سفره هفت‌سين پهن‌اند و جا براي رد شدن نيست. ازدحام اصلي از چهارراه وليعصر شروع مي‌شود؛ در پياده‌رو جاي سوزن انداختن نيست و مغازه‌ها رگال لباس‌ها را به پياده‌رو آوردند و هرج و مرج بيداد مي‌كند. خيابان وليعصر قفل شده است و از دست كسي هم كاري برنمي‌آيد. نكته جالب ماجرا اينكه طبق مشاهدات من تا اينجاي مسير المان‌هاي زيباسازي شهرداري هرچه از ميدان تجريش به پايين بياي، كمتر شده‌اند. از طرفي جوي‌هاي آب وليعصر حوالي مولوي تا ميدان راه‌آهن هم كثيف و پر از آشغال است. اين نگاه تبعيض‌آميز به مردم شمال و جنوب تهران در يك خيابان سراسري براي من عجيب و غيرقابل فهم مي‌شود. مسيرم را ادامه مي‌دهم. عصر شده و ريتم قدم‌هاي مردم رهگذر سريع‌تر. در اين ساعت‌هاي آخر فروشنده‌ها آتش به مال‌شان زده‌اند و آخرين بازمانده‌هاي بساط‌ها را هم مي‌فروشند تا بعد از سال تحويل نماند و بي‌استفاده نشود. به ميدان راه‌آهن رسيده‌ام. مسافرها اطراف ايستگاه نشسته‌اند و آفتاب در حال غروب است. مسير حدودا ۲۰ كيلومتري را ۱۰ ساعت پياده‌روي و عكاسي كرده‌ام. با اتوبوس برمي‌گردم چهارراه وليعصر و شروع مي‌كنم به قدم زدن تا ميدان انقلاب. حالا ديگر فقط آدم‌هاي تنهايي كه كسي در خانه منتظرشان نيست، گوشه‌اي از ميدان نشسته‌اند و منتظر تحويل سال، سالي كه اميدوارند خوب باشد و متفاوت...