تكليفي بر دوش نمايندگان
فاطمه سعيدي
تجمع دانشجويان دانشگاه آزاد كه عموما مطالبات صنفي و حقوق دانشجويي خود را مي‌جستند و پيش‌تر نيز كمتر چنين رويدادي را شاهد بوده‌ايم در نوع خود مي‌تواند يك دستاورد مثبت براي پيشبرد مدنيت باشد. اينكه بدون هيچ درگيري و بي‌نظمي دانشجويان توانستند مطالبات‌شان را در قالب شعارهايي فرياد بزنند بي‌آنكه كسي بتواند از حركت آنها سوءاستفاده كند يا بدون آنكه شرايط اجتماعي ملتهب شود، گامي مهمي است كه بايد از چند منظر آن را مرور كرد. شايد يكي از مهم‌ترين پيام‌هاي تجمع شنبه صبح در واحد علوم و تحقيقات دانشگاه آزاد حرف دل نمايندگان مردم در مجلس شوراي اسلامي و ديگر دلسوزان سيستم آموزش عالي كشور هم باشد؛ اين مهم كه نسبت به رويه بدون نظارت و فاقد كنترل اين نهاد بزرگ كشور اعتراض‌هاي عميقي وجود و لازم است، گوش‌هاي مسوولان و تصميم‌سازان اين نكات مهم را بشنوند و براي رفع و اصلاح آن گام بردارند. نكته ديگر كه در نمايش اعتراض دانشجويان دانشگاه آزاد قابل لمس بود اينكه حقوق شهروندي و حقوق دانشجويي خود را مي‌جستند و براي آن همه با نگاه‌هاي متنوع و متفاوت گرد هم آمدند و با هم يكصدا آن را مطالبه كردند. بايد فريادهاي استعفا، استعفا را چنان تفسير كنيم كه به حرف دل دانشجويان نزديك‌‌تر باشد. براي دانشجو فرقي نمي‌كند كه يك اصولگرا رييس دانشگاه باشد يا يك اصلاح‌طلب؛ آنچه براي دانشجو آن هم دانشجويي كه دارد هزينه تحصيل خود را در شرايط كنوني اقتصاد كشور مي‌پردازد، اين است كه كيفيت مطلوبي از آموزش را دريافت كند. براي دانشجويي كه والدينش با مشقت هزينه تحصيل او را تامين مي‌كنند اين دغدغه مطرح است كه فردا بتواند متناسب با زحمتي كه همه دست به دست هم داده‌اند تا او فارغ‌التحصيل شود، آموزه‌هاي مناسب و كاربردي دريافت كند. چيزي كه دانشجويان شاهدش بوده‌اند اين است كه مي‌شود بدون نظارت در كشور مجموعه اقدامات مديريتي اعمال كرد كه جان آدم‌ها به ويژه آينده‌سازان كشور را هم به خطر انداخت. اينجاست كه نكته بر حق ديگري در اعتراض دانشجويان و در مطالبه حقوق شهروندي‌اشان مي‌توان ملموس يافت. جان آدم‌ها و حق حيات‌شان مهم‌ترين و حياتي‌ترين حق آنها به شمار مي‌رود و اگر قرار باشد، سازماني با مجموعه اقداماتش يا با شيوه مديريتش اين مهم‌ترين و حياتي‌ترين حق آدم‌ها را مخدوش كرده يا نقض كند، نمي‌توان به آن سازمان اعتماد كرد.
اين موضوع وقتي اهميت مي‌يابد كه بدانيم دانشگاه آزاد يكي از مهم‌ترين نهادهاي تريبت و ارتقاي علمي كشور محسوب مي‌شود و هر رفتاري در اين نهاد مي‌تواند به تناسب شبكه مويرگي كه واحدهاي اين دانشگاه در سراسر كشور دارد تا اعماق جامعه تسري يابد. بنابراين چگونه مي‌توان انتظار داشت كه دانشجويان به عنوان پوياترين قشر جامعه در برابر نقش حق حيات هم‌صنفي‌هاي خود به دليل اهمال‌كاري ساكت بنشينند. آنچه دانشجويان دانشگاه آزاد در اعتراض خود فرياد كرده‌اند، رفتاري مدني و در عين حال پويا بوده كه پيامي براي ما نمايندگان مجلس شوراي اسلامي نيز دارد و تكليفي مضاعف بر دوش ما قرار داده است. اين تكليف همانا ساكت ننشستن در برابر فقدان نظارت بر يكي از بزرگ‌ترين نهادهاي آموزش عالي كشور و بي‌تفاوت نبودن در برابر سيستمي است كه در آن با يك اهمال كوچك تني چند از آينده‌سازان كشور جان خود را از دست مي‌دهند. بنابراين واجب است كه ما نمايندگان مجلس شوراي اسلامي نيز با توجه به مطالبات بر حق دانشجويان و شيوه رفتار مدني آنها توان خود را براي نظارت‌پذير شدن اين سيستم و براي محترم شمرده شدن جان انسان‌ها نزد اين سيستم به كار ببنديم و ضمن پيشگيري از تكرار چنين حوادثي فرصت پويايي اين نهاد علمي مهم كشورمان را فراهم كنيم.