مدارس و چالش‌هاي حضوري و غيرحضوري
محمد داوري
از فردا با حضوري شدن كلاس‌هاي متوسطه اول همه مدارس و همه مقاطع موظف هستند شرايط برگزاري كلاس‌هاي حضوري را در تمام نقاط كشور فراهم سازند و طبق دستورالعمل اين بازگشايي مدارس بايد با رعايت پروتكل‌هاي بهداشتي باشد كه مهم‌ترين آنها بازگذاشتن در و پنجره‌هاي كلاس‌ها، ماسك زدن دانش‌آموزان و تناسب فضا يعني هر چهارمترمربع براي يك دانش‌آموز و حفظ فاصله فيزيكي است. اگر باور داريم كه هنوز آمار مرگ و مير و ابتلا به بيماري كرونا جدي است و اگر اين واقعيت دارد كه هنوز نيمي از مردم واكسن نزده‌اند، بايد در مورد بازگشايي مدارس اين پرسش را مطرح كرد كه آيا به سطحي از اطمينان رسيده‌ايم كه مي‌خواهيم 15 ميليون دانش‌آموز و يك ميليون فرهنگي را روانه مدارس كنيم كه در واقع 16 ميليون خانواده را عملا در معرض خطر و تهديد قرار دهيم؟! صرف‌نظر از بعد بهداشتي و تهديد سلامت بيش از 70درصد جمعيت كشور، با حضوري شدن كلاس‌ها مساله ديگر سردرگمي مدارس در نحوه برگزاري است، چراكه بيشتر مدارس پرجمعيت هستند و در صورتي كه بخواهند دستورالعمل‌هاي بهداشتي را رعايت كنند بايد كلاس‌ها را تقسيم كنند و دانش‌آموزان هر كلاس به دو يا سه گروه تقسيم شوند كه در اين صورت بايد يا معلم يك درس را سه نوبت تكرار كند يا به صورت فشرده هر جلسه سه درس را ارايه دهد يا اينكه همزمان هم حضوري باشد هم آنلاين يا برخط. لذا به نظر مي‌رسد حضوري شدن كلاس‌ها كه باتوجه به طولاني شدن آموزش غيرحضوري و تبعات منفي آن ضروري به نظر مي‌رسد، اجراي آن به اين سادگي نباشد. مثلا در مناطق سردسير چگونه با بازگذاشتن پنجره‌ها مي‌شود كلاس برگزار كرد يا در كلاسي كه كل مساحتش 40 متر نمي‌شود و بايد 10 نفر را پذيرفت چگونه مي‌شود از پذيريش 30 دانش‌آموز ديگر جلوگيري كرد؟
و از همه مهم‌تر كافي است در گوشه‌اي از كشور خبري شنيده شود كه معلم يا دانش‌آموزي به دليل گرفتاري به كرونا فوت كرده است آيا مي‌شود به ساير افراد گفت كه به اين خبر بي‌توجه باشند و احساس نگراني نكنند؟! خلاصه اينكه حضوري شدن كلاس‌هاي درس با چالش‌هاي بسيار جدي روبه‌رو است و حتي اگر همه چيز به حالت عادي برگردد سازگار كردن دانش‌آموزاني كه دو سال است از فضا و مقررات مدرسه دور بودند به اين سادگي نيست و كلي زمان خواهد برد تا از نظر پوشش و آرايش با اين سخت‌گيري‌هايي كه صورت مي‌گيرد دانش‌آموزان را متقاعد كرد كه به عرف مدرسه تن بدهند. به نظر مي‌رسد قبل از كشاندن دانش‌آموزان به مدارس يك دوره لازم است تا مديران و پرسنل مدارس و معلمان و مربيان و والدين آمادگي انجام اين كار مهم و گسترده را داشته باشند و نخستين مرحله آمادگي پذيرش ذهني و رواني است كه اگر يك ارزيابي صورت گيرد مشخص خواهد شد كه اين آمادگي تا حد زيادي وجود ندارد لذا بعيد به نظر مي‌رسد بشود كلاس‌هاي حضوري را بدون چالش برگزار نمود و شايد تبعات اين دوگانگي‌ها و سردرگمي‌ها بسيار بيشتر از اين باشد كه كلاس‌ها فقط غيرحضوري باشد ضمن اينكه براي كل كشور و نزديك به يكصد و ده هزار مدرسه نمي‌شود يك نسخه پيچيد.