تقاضايي از فقيهان و شارعان

جناب رييس‌جمهور و جناب رييس مجلس اين قهرماني را به ملت ايران تبريك مي‌گويند. رياست دو قوه، قهرماني زنان ايران در ميادين ورزشي جهان را مايه افتخار و مباهات ملت ايران تلقي مي‌كنند. پرسشي كه اينجا اذهان زنان و مردان ايراني را كه به افتخارآفريني زنان ايراني مفتخر شده‌اند و احساس غرور مي‌كنند مشغول كرده، از قانونگذاران و دولت محترم اين است كه چرا نبايد اجازه و اراده سفر و خروج زنان توانمند اعم از ورزشكار يا غير ورزشكار كه سرمايه‌هاي اجتماعي و ملي افتخارآفرين مملكت هستند دست خودشان باشد؟ زنان ورزشكار، هنرمند و دانشمند مسلمان ايراني از مردان مشمول و زنان زاير و زنان مسوول دولتي چه كم دارند كه نمي‌توانند در مواقع مقتضي از همان امكانات و راهي كه دولت و قانون براي‌شان گشوده استفاده كنند؟؟ آيا وقت آن نرسيده همچنان كه به حكم شرع و عرف و در دفاع از حق سفر زن زايري كه شوهرش به او اجازه سفر نداده؛ براي او مجوز سفر صادر مي‌شود، يا به احترام زيارت پسر جوان مشمول سربازي به او پاسپورت موقت و خروج از كشور داده مي‌شود يا به خاطر علم‌اندوزي پسران مشمول با گرفتن مبالغي وثيقه امكان ورود و خروج مكرر آنها از كشور فراهم مي‌شود؛ براي زنان ايراني و به ويژه ورزشكار و هنرمند و دانشمند كه در اصل سرمايه‌هاي ملي و اجتماعي مملكت هستند هم عندالزوم اجازه سفر داده شود؟؟ مگر نه اينكه طبق اصول قانون اساسي همه شهروندان در برابر قانون يكسان‌اند. چرا بايد با زناني كه رياست قواي مملكت به احترام‌شان بر مي‌خيزند و آنها را گرامي مي‌دارند و افتخارآفرين مي‌خوانند چنين رفتاري داشت؟ اين چه نگرشي است كه برخي اصرار دارند به جهان بگويند نگاه قوانين ما به زن‌هاي افتخار آفرين كه سرمايه‌هاي ملي كشورند نگاهي قيم‌ماب است؟ جهان امروز زنان ايراني را با ويژگي‌هاي منحصربه‌فردشان در پوشش و كوشش به‌رسميت شناخته و براي آنها احترام و اعتبار درخور توجه قايل است. ويژگي زنان توانمند ايراني اين است كه بدون رها كردن و پشت كردن به ارزش‌هاي انساني و فرهنگي‌شان، عرصه‌هاي هنر و دانش و ورزش را درنورديده‌اند، مانند نيلوفر اردلان؛ مربي سابق و بازيكني كه در بازي‌هاي اردن به عنوان نماد و الگوي ورزشكار زن مسلمان با حجاب شناخته شد. آيا زمان آن فرا نرسيده كه با استناد به فقه پويا و اجتهاد براساس زمان و مكان در دفاع از عدالت و اخلاق به حمايت از زناني برخيزيم كه همگان مي‌دانيم يكي از برجسته‌ترين ويژگي‌هاي اسلام به ويژه فقه پويا، اجتهاد براساس زمان و مكان است. فلذا به عهده فقيهان و شارعان است كه اينجا وارد شوند و براي كاهش ضريب آسيب‌ها و هزينه‌هاي ناشي از اين فاصله و براي جلوگيري از سوءاستفاده از مجوز‌هاي گوناگون عرفي و قانوني، براساس فقه پويا به تغيير احكام مبادرت ورزند، چرا كه به‌فرموده شهيد اول: «تغيير احكام با تغيير عادت‌ها جايز است، همچنان كه در نقود متداوله و وزن‌هاي رايج و نفقه همسر و نزديكان از عرف يا عادت زماني تبعيت مي‌شود».
٭فعال زنان