سيمين سينماي ايران 54 ساله شد
امروز تولد فاطمه معتمدآريا يا خاله سيمين سينماي ايران است. بازيگري كه بي‌همتايي‌اش در سينماي ايران براي همه ثابت شده است. اين بي‌همتايي فقط در بازي او نيست در استمرار حضور او در سينما و تئاتر اين مملكت است. در اين است كه زيبايي چهره دستمايه حضورش در سينما و ماندگاري‌اش نيست بلكه ماندگاري‌اش از «آني» است كه بر وجود و بر چهره‌اش دارد. «آن» شايد همان باشد كه امروزي‌ها اسمش را گذاشته‌اند انرژي مثبت. (چقدر بي‌سليقه‌اند!) سيمين سينماي ايران اين «آن» وجود خود را با خود همه جا مي‌برد. در هر فيلم و سريال و تئاتري كه بازي مي‌كند و در هر نشستي كه شركت مي‌جويد. صميميت تنها بخشي از نگاه و رفتارش نيست بلكه بخشي از منش و وجودش است.
فاطمه معتمدآريا در هفتم آبان ماه ۱۳۴۰ در تهران به دنيا آمد. در سال ۱۳۵۳ وارد كانون پرورش فكري كودك و نوجوان شد. در ۱۳۵۵ به عنوان هنرجوي هنر در دانشسراي هنر پذيرفته شد كه در نهايت در سال ۱۳۵۸ فارغ‌‌التحصيل شد. همزمان با گروه تئاتر دانشجويان دانشكده هنرهاي زيبا نيز همكاري مي‌كرد در سال ۱۳۶۰ با احمد حامد ازدواج كرد كه يك پسر به نام نريمان حاصل اين ازدواج است. شروع فعاليت وي در تلويزيون با عروسك‌گرداني مجموعه مدرسه موش‌ها در سال ۱۳۶۰ بود. متعاقب آن در سال ۱۳۶۲ به ضبط سريال «محله برو بيا» پرداخت و سرانجام با فيلم جدال در ۱۳۶۴ وارد سينماي حرفهاي شد. پس از آن و در سال ۱۳۶۵ به بازي در فيلم‌هاي جهيزيه‌اي براي رباب و نيز تحفه‌‌ها پرداخت. در ۱۳۶۹ نخستين مجموعه تلويزيوني خود تحت عنوان گل پامچال را بازي كرد. وي نخستين زن عضو هيات‌مديره خانه سينما است. از نقش‌آفريني‌هاي محبوب معتمدآريا بايد به بازي‌هايش در كنار ايرج طهماسب و حميد جبلي اشاره كرد. اين سه نفر با همكاري در چندين فيلم از جمله كلاه قرمزي و پسرخاله، كلاه قرمزي و سروناز، دختر شيريني فروش و يكي بود و يكي نبود و زير درخت هلو يكي از موفق‌ترين گروه‌هاي هنري در سينماي ايران هستند. بازي‌هاي مطرح از سال 1370 به بعد معتمدآريا را مي‌توان در فيلم‌هاي زير فهرست كرد: مسافران (بهرام بيضايي، 1370)، ناصرالدين‌شاه آكتور سينما (محسن مخملباف، 1370)، يك‌بار براي هميشه (سيروس الوند، 1371)، هنرپيشه (محسن مخملباف، 1371)، همسر (مهدي فخيم‌زاده، 1372)، روسري آبي (رخشان بني‌اعتماد، 1373)، مهر مادري (كمال تبريزي، 1376)، عينك دودي (محمدحسين لطيفي، 1378)، عشق +2 (رضا كريمي، 1378)، دختر شيريني‌فروش (ايرج طهماسب، 1380)، گيلانه (رخشان بني‌اعتماد، 1382) معتمدآريا بازيگر تواناي دهه هفتاد و هشتاد سينماي ايران قبل از بازي در فيلم «مسافران» دو بار براي بازي در فيلم‌هاي «جهيزيه براي رباب» (سيامك شايقي، 1366) و «ريحانه» (عليرضا رييسيان، 1368) نامزد سيمرغ بلورين از جشنواره‌هاي ششم و هشتم جشنواره فيلم فجر شد و يك‌بار هم اين جايزه را براي بازي در فيلم «برهوت» (محمدعلي طالبي، 1367) از جشنواره هفتم از آن خود كرد. اما شايد از فيلم «مسافران» بود كه معتمدآريا بيشتر ديده شد و توانايي‌هايش بيشتر در معرض ديد قرار گرفت. او طي سه سال پياپي (1370، 71 و 72) سه سيمرغ بلورين از سه دوره جشنواره دريافت كرد: «مسافران» (دهمين دوره)، «يك‌بار براي هميشه» (يازدهمين دوره) و «همسر» (دوازدهمين دوره). بازي منحصربه‌فرد او در فيلم‌هاي «هنرپيشه» (1371) و «روسري آبي»
(1373) هم او را نامزده دريافت سيمرغ در دوره‌هاي يازدهم و سيزدهم كرد. معتمدآريا در نيمه اول دهه هفتاد بهترين بازيگر زن سينماي ايران بود. هرچند كه در ميانه دهه چندان نتوانست نزد منتقدان و عموم موفق باشد، اما در پايان دهه با فيلم‌هاي «عينك دودي» (1378) و «عشق + 2» (1378) بار‌ديگر حضور خود را به رخ كشيد و در اوايل دهه هشتاد با بازي متفاوتش در فيلم «دختر شيريني‌فروش»(1380) و بازي ماندگار و قدرتمند در فيلم «گيلانه» (1382) ثابت كرد كه پس از فرمانروايي سوسن تسليمي در دهه شصت، او فرمانرواي بي‌چون و چراي بازيگري در دهه هفتاد و نيمه اول دهه هشتاد است.