نوازنده با پاياني تراژيك
كيوان ساكت
اگر در ميان چهره‌هاي موسيقي مقامي و نوازندگان تنبور چند نام قابل تامل يافت شود كه هم از لحاظ كاري و هم از لحاظ محبوبيت چهره‌هاي شناخته شده‌اي باشند، در راس آنها نام سيدخليل عالي‌نژاد بيشتر از همه چشمگير و درخشان است. به ويژه آنكه سيدخليل عالي‌نژاد در سنين جواني به درجه‌اي از استادي، مهارت و محبوبيت رسيد كه كمتر ديده شده كسي چنين اقبالي داشته باشد و در اين سنين، به چنين جايگاه و محبوبيتي بين مردم برسد و در عين حال در ميان هنرمندان و نوازندگان هم اعتبار هنري داشته باشد. اين هنرمند يك نوازنده تمام‌عيار بود و تسلط بي‌نظيري بر رديف دستگاه‌هاي ايراني داشت. او علاوه بر خوانندگي و تنبورنوازي سه‌تار هم مي‌نواخت و دستي چيره بر آن داشت. سيدخليل عالي‌نژاد به چنين درجه‌اي رسيده بود و برخلاف تمام اتفاق‌هاي خوبي كه در زندگي حرفه‌اي او رخ داد، تراژدي هميشگي مرگ او است كه متاسفانه هيچ‌وقت مشخص نشد به چه علت به طرز دردناكي به قتل رسيد و كشته شد. با اينكه در عالم هنر، به خاطر وجود سليقه‌هاي مختلف و نگاه‌هاي متفاوت هنرمندان نسبت به يكديگر انتقاداتي پديد مي‌آيد، اما تا امروز نديده‌ام كه كسي جز تمجيد و نگاه مثبت به سيدخليل عالي‌نژاد چيز ديگري بگويد.
در سال‌هاي دور هم قرار بود كارهايي را با ايشان انجام دهيم كه متاسفانه دست اجل اين امكان را از ما گرفت.
درنهايت او يكي از چهره‌هاي شاخص موسيقي مقامي ما بود كه در گذشت. با وجود اينكه سال‌ها از مرگ اين هنرمند نازنين مي‌گذرد اما هنوز نامش، يادش و خاطره‌اش در بين تمام اهل هنر زنده است و همگان او را گرامي مي‌دارند. من سالگرد درگذشت اين هنرمند فقيد را به تمام هموطنانش، خودمان و همه علاقه‌مندان به موسيقي مقامي مجددا تسليت عرض مي‌كنم.