مراقب خودت باش

نمي‌دانم دور و بر شما هم كساني هستند كه وقت خداحافظي با لحن دلنشيني مي‌گويند مراقب خودت باش؛ جمله‌اي كه اگر با لحن مهرباني بيان شود دل را شاد مي‌كند و حس خوبي به آدم مي‌دهد.

با شنيدنش گمان مي‌كنيم وجود و سلامت‌مان براي ديگران مهم است.

خيال‌مان از بابت ديده شدن توسط ديگران راحت مي‌شود؛ ديده‌شدني كه اگر متوجهش نشويم شايد باعث دلتنگي، افسردگي و بيزاري شود. چند روز قبل با دوستي از ميان مردمي مي‌گذشتيم كه در هياهوي خريد روزهاي پاياني سال چشم بر اجناسي مي‌گرداندند كه گراني قيمتش باعث شده بود صداي خيلي‌هاي‌شان بلند شود.

براي من و دوستم دردناك‌تر از همه بگومگوي زن و مردي بود كه بي‌توجه به دو كودك همراه و تماشاچياني كه ما هم داخلش بوديم بگومگويي تلخ داشتند.

فرصت و توان نوشتن تك‌تك حرف‌هايي كه بين‌شان ردوبدل مي‌شد اگر هست مال اين نوشته نيست.

فقط بد نيست بدانيد يك جاي حرف‌هاي‌شان زن به مرد گفت: تو من و اين بچه‌ها را هيچ‌وقت نمي‌بيني. مرد با لحن غمگيني سر به زير انداخت و گفت: خدا بگم چه كار كنه كسايي كه باعث مي‌شن من شما را نبينم. به سر خودشان بياد! از آنها كه دور شديم، بحث دونفرمان در نبود مخالفي به نقد شرايط و حرف‌هاي آن زن و مرد كشيد.

هر دو نفرمان معتقد بوديم منظور زن از ديده نشدن، توجه نكردن مرد به خواسته‌هاي خودش و بچه‌‌هايش است.

دل پُري مرد هم از كساني است كه او فكر مي‌كند بايد عرصه تنگ شده بر او را فراخ و زمانه را طوري كنند كه او سرافكنده زن و فرزندش نباشد. حق هم دارد. نمي‌گويم كار ساده‌اي است.

اما اگر ساده بود كه هر كسي مي‌توانست سكاندار و رييس و وزير باشد. ياد زنده‌ياد علي حاتمي‌ بخير! در سريال هزاردستانش صحنه‌اي است كه در آن خان مظفر در حال عبور از خياباني به نانوايي مي‌رسد كه شلوغ است و مردم از بي‌ناني مي‌نالند. خان مظفر از كالسكه‌اش پياده مي‌شود و به نانوا اعتراض مي‌كند.

نانوا از نبود آرد مي‌گويد. خان مظفر مي‌گويد: در شرايط عادي هركس نانوا است. نانواي واقعي كسي است كه حالا نان پخت كند (يا چيزي شبيه اين را به زبان مي‌آورد) بگذريم از آنكه خان مظفر با بازخواست از نانوا نقش خودش را و مسووليت امثال خودش را گم مي‌كند اما واقعيت قضيه اين است كه مردم به مسوولان براي زمانه سخت نيازمندند.

در شرايط عادي هركسي مي‌تواند خودش گليم خودش را از آب بيرون بكشد. گمانم مسوولان بايد بيشتر مراقب خودشان باشند. آه آن مردي كه زنش او را به نديدن عزيزانش متهم مي‌كرد از سر درد است و... بگذريم، مراقب خودمان باشيم.