اميدواريم به پايان
چرخه انتقام كور
معصومه عطايي*
نماينده‌هاي محترم مجلس شوراي اسلامي
من يك ايراني هستم؛ هموطن شما. متولد سال‌هاي بعد از انقلاب اسلامي. شايد دختر يا پسري همسن و سال من داشته باشيد. شايد هم برادر و خواهري. همه آدم‌هايي كه در سن و سال من هستند، با پشت سر گذاشتن همه شكست‌ها و اتفاق‌هاي تلخي كه در زندگي هر آدمي ممكن است رخ بدهد، مي‌توانند همچنان به آينده اميدوار باشند و براي يك زندگي بهتر تلاش كنند. ممكن است در زندگي ورشكست شوند، شغل خود را از دست بدهند، يك موسسه كم اعتبار تمام سرمايه زندگي آنها را از آنها بگيرد و هزار و يك اتفاق ناخوشايند ديگر در زندگي را تجربه كنند. اما هيچ يك از اين اتفاق‌ها نمي‌تواند مانع تلاش براي ساختن آينده‌اي بهتر باشد يا مانعي براي اينكه ديگر نتوانند قدم از قدم بردارند و تصور كنند كه «آينده» قرار است از آنها گرفته شود. اما درباره من و آدم‌هايي شبيه من اين موضوع كاملا متفاوت است. چون «آينده» ما بدون اينكه خودمان نقشي در آن داشته باشيم از ما گرفته شده است.
ما اعضاي خانواده انجمن حمايت از قربانيان اسيدپاشي، قرباني انتقام‌هاي كور هستيم. انتقام‌هايي كه حال امروز ما را خراب كرد و آينده را مبهم، گنگ و دردناك ساخته. افرادي كه اين وضعيت را براي ما ايجاد كردند، با حداقلي از مجازات مواجه مي‌شوند. ما نمي‌توانيم به سادگي آنها را قصاص كنيم و دقيقا همان تجربه‌اي را براي آنها رقم بزنيم كه براي ما رقم زدند. براي ما راهي وجود ندارد، چون ديگر آنچه از ما گرفته شده به ما بازنمي‌گردد. بينايي من هيچ وقت به من برنمي‌گردد و آن هويتي كه تا قبل از آن فاجعه داشتم، آن «من» كه ساخته بودم و تعريف ديگري با اين روزهاي من داشت ديگر به من باز نمي‌گردد. مي‌دانيد منظورم از هويت چيست؟ خيلي ساده است؛ مثلا همان صبحي كه ما به ديدن شما آمديم تا مهمان شما شويم، وقتي نگهبان دم در به كارت ملي‌ام نگاه كرد و گفت: «نمي‌تونم عكس كارت ملي‌‌ات رو با چهره‌ات تطبيق بدم! سخته اجازه بدم بري داخل! بايد با مسوولاي بالادستي هماهنگ كنم.» همين اتفاق ساده چيزي است كه از من گرفته شده. مردم ديگر نمي‌توانند چهره قبلي من را از روي كارت هويتم تشخيص دهند، من نمي‌توانم به آنها خرده بگيريم و هر روز اين تجربه تلخ و شبيه آن، آنقدر براي من رخ مي‌دهد كه بدانم آن هويت قبلي ديگر وجود ندارد و اين من جديد بايد ياد بگيرد كه با اين تلخي و تلخي‌هاي بسيار ديگر كنار بيايد.
حالا اين من از شما براي تصويب قانون تازه متشكر است. قانوني كه زمينه‌هاي بروز اين جرم را به حداقل مي‌رساند. اين قانون احترام به من و امثال من است. به آدم‌هايي كه روزي قرباني انتقام‌هاي كور و بي‌منطق شدند. قانوني كه ما را اميدوار مي‌كند به جلوگيري از اتفاق‌هاي شوم ديگر. به آن لحظه‌اي كه مي‌تواند مقابل يك انسان بايستد و مانعي شود براي روزهاي تلخ و طولاني كه دست‌هايش مي‌تواند براي يك انسان ديگر رقم بزند.
نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي
من و همراهانم در اين راه سخت، براي اين همياري و همدلي از شما متشكريم و اميدوار براي همراهي همه ارگان‌ها و نهادها، براي تغيير و پايان اين چرخه انتقام كور.
* عضو هيات مديره انجمن حمايت از قربانيان اسيدپاشي