كودك سوري غرق شده هم مي‌تواند تاريخ را تغيير دهد
عبدالباري عطوان، تحليلگر مشهور در راي اليوم نوشت: چهره كودك سه‌ساله سوري را كه غرق شده بود، نديديم؛ در تمامي تصاوير جسد معصوم او بر ساحل درياي بدروم در تركيه در حالي كه صورتش به روي زمين بود نشان داده شد. اما ما تصوير خندان او با برادرش را در صدر بيشتر روزنامه‌هاي غربي ديديم كه اين مساله بيشتر به ما لطمه زد و احساسات ما را جريحه‌دار كرد و اشك‌هاي وزير خارجه سوئد بهترين نمود و تعبير از احساسات‌مان بود. عكس‌ها به ويژه وقتي از كودكان باشند مي‌توانند روند تاريخ را تغيير دهند و در مدت مديدي در ياد ما بمانند و شكي نيست كه عكس آيلان، كودك سوري كه در دريا غرق شد، از اين دست باشد. نمي‌دانيم كه آيا رهبران عرب ما به ويژه آن كساني كه در اين جنگ دست دارند و اوضاع را تشديد مي‌كنند و در سوريه يا اطرافش قربانيان بيشتري را مي‌گيرند، آيا مثل ما همين عكس‌ها را ديده‌اند يا خير و اينكه احساس و واكنش آنها چه بوده است آيا اشك‌هاي آنها هم مثل وزير سوئدي و بسياري از ما جاري شد و اينكه آيا چشمان آنها اصلا اشك دارد؟! زماني نبيل عربي، دبيركل اتحاديه عرب گفت: «اين مشكل آوارگان سوري فراتر و بزرگ‌تر از اتحاديه عرب است» اما زماني كه عضويت سوريه به حالت تعليق درآمد و براي صدور قطعنامه‌اي براي مداخله نظامي بين‌المللي در سوريه همچون اقدامات صورت گرفته در ليبي به شوراي امنيت رفتند، چرا اين گونه نبود؟...درد اينجاست كه سوريه زماني كه ميزبان بيش از دو ميليون عراقي در سال‌هاي 2008- 2007 شد، در آن شرايطي كه هزاران عراقي جسدهاي‌شان روزانه با خودروهاي بمبگذاري شده تكه‌تكه مي‌شد، سوريه در آن هنگام خواهان برگزاري نشستي از اتحاديه عرب نشد و بنابراين سوري‌ها نيز براي ورود صدها هزار آواره به اردن و لبنان به برگزاري نشست سران عرب نياز نداشتند...اين درد دوچندان مي‌شود زماني كه مي‌شنويم كه طرف‌ها در كشورهاي عربي حوزه خليج فارس بالاخص در عربستان جعبه‌هاي خرما و پتو به آوارگان سوري در اردوگاه زعتري در اردن داده و بيمارستان‌هايي براي آنها ايجاد كردند تا توجيهي براي اين مساله بتراشند كه كشورهاي‌شان در را مقابل اين افراد باز نكرده‌اند. مردم سوريه از بخشنده‌ترين ملت‌هاي عربي و متمدن‌ترين آنها هستند و ارزش زيادي براي كشور ميزبان‌شان دارند چرا كه ملتي خلاق و باپشتكار هستند و شهر ششم اكتبر در مصر را به بهشت تبديل كردند و رستوران‌ها و هتل‌ها و مغازه‌هايي را گشودند و صدها شغل براي برادران مصري ايجاد كردند و همان كار را در تركيه، امارات و اردن و حتي در آلمان و اسپانيا و هر كشوري كه در آن ساكن شدند، انجام دادند...پنج كشور عربي شكست خورده آوارگان را به ناكجاآباد و به ايستگاه‌هاي قطار و سواحل درياي مديترانه مي‌فرستند... به خدا سوگند كه ما به دنبال كلمه‌اي قوي‌تر مي‌گرديم كه بگوييم به عنوان عرب و انسان به خاطر آنچه براي مردمان‌مان در كشورها رخ مي‌دهد، احساس ننگ مي‌كنيم اما پيدا نمي‌كنيم. منبع: ايسنا