اما نگران نباشيم

محسن آزموده/ اين روزها در شبكه‌هاي اجتماعي‌هاي جفت و طاق يا در ايميل‌ها خبري از شب‌هاي بخارا يا ديدار با نام آوران فرهنگ ايراني نيست، طبيعي هم هست، علي دهباشي بالاخره راضي شد بعد از مدت‌ها دست و پنجه نرم كردن با بيماري، كمي، فقط كمي بي‌خيال كارهايش شود و در بيمارستان بستري شود.

مدت‌ها بود كه پزشكان جراحي سينوس را براي او ضروري تشخيص داده بودند. البته اگر او را از نزديك مي‌ديدي، ديگر نيازي نبود منتظر تشخيص پزشكان بماني، از صحبت كردن و صداي دردناك خس خس صحبت‌هاي آقاي دهباشي به راحتي مي‌شد فهميد كه زودتر از اينها بايد براي سلامتي‌اش كاري كند. نخستين بار هاني مظفري تماس گرفت و گفت كه آقاي دهباشي عمل كرده و بستري است، او همچنين تاكيد كرد كه جاي نگراني نيست. بعدا در خبرها خواندم كه خوشبختانه عمل دوساعته موفقيت آميز بوده و شهاب پسر آقاي دهباشي اطلاع داده كه حال پدر خوب است. خدا را شكر. قطعا اين را فقط نگارنده كه از كوچك‌ترين دوستداران آقاي دهباشي است، نمي‌گويد. بدون ترديد اين زبان حال عموم اهل فرهنگ و ايران دوستان است. آقاي دهباشي يك نفر نيست، او به تنهايي يك نهاد بزرگ ايران‌شناسي و ايران‌پژوهي است، فصلنامه وزين و استخوان‌دار و ارزشمند بخارا تنها يكي از دستاوردهاي اين موسسه است، با نام بزرگاني كه ارتباط با هر كدام‌شان مي‌تواند آرزوي همه ايران دوستان باشد.

اين مهم‌ترين سرمايه علي دهباشي است، بزرگ‌ترين خدمت او هم هست، اينكه در طول بيش از سه دهه نام‌هايي را در خاطره ملي ايرانيان زنده نگاه داشته كه براي هميشه چشم و چراغ ايران هستند: علامه محمد قزويني، سيد محمدعلي جمالزاده، صادق چوبك، بزرگ علوي، عباس زرياب خويي، عبدالحسين زرين كوب، محمدابراهيم باستاني‌پاريزي، شهريار عدل، ايرج افشار، محمدرضا شفيعي‌كدكني، پوري سلطاني، هوشنگ ابتهاج، فريدون آدميت، ژاله آموزگار، بديع‌الزمان قريب و... ‌