آرامش براي ديدن واقعيت‌ها
ابوالحسن داوودي
اين روزها، موبايل‌هاي هوشمند، تكنولوژي روز و اينترنتي كه به عنوان كالاي مصرفي وارد جامعه ايراني شده، آنچنان مردم را در خود غرق كرده و جامعه را به سمت بحران كشانده كه هرلحظه بيشتر از قبل به خودكشي فرهنگي نزديك مي‌شويم. مردم در شبكه‌هاي مجازي خود را درگير اتفاق‌هاي معمولي مي‌كنند، خبرهاي معمولي و حتي شايعه‌ها را مي‌خوانند و موج‌هاي بي‌اساس خبري تمام زندگي آنها و تفكر و انديشه آنها را درگير مي‌كند. اتفاقي رخ مي‌دهد، ناگهان موجي بزرگ از تحليل‌ها، انتقادها و حرف‌ها شروع مي‌شود و بعد هم ناگهان به همان سرعتي كه شروع شده، همه‌چيز تمام مي‌شود و انگار‌نه‌انگار. اين اتفاقات و درگيري‌ها، جامعه را از هدف اصلي‌اش دور مي‌كند و حواس جامعه را از بحران‌هايي كه درگيرش شده پرت. نه كسي به بحران‌هاي مختلف مثل كمبود آب و بحران‌هاي زيست‌محيطي در واقعيت زندگي‌اش نگاهي مي‌اندازد و نه كسي حواسش به انواع و اقسام بحران‌هاي اخلاقي جامعه است. هر روز بيشتر از قبل به خودكشي فرهنگي نزديك مي‌شويم و در اين شرايط، شايد با كنار گذاشتن همه ابزار تكنولوژي در شبي مثل شب يلدا يا عيد نوروز و آيين‌هايي كه تنها بازمانده‌هاي هويت قديمي ما هستند، شايد اين حركت پرشيب به سمت خودكشي فرهنگي و بي‌توجهي به واقعيت در جريان زندگي، اندكي آرام‌تر و كم‌شيب‌تر شود.