بازگشت به متن گوچي
بابك كمانگري / سومين بازي جام، در حالي پاي مهاجم اول اين سال هاي فوتبال ايران به گل باز شد كه شايد خيلي‌ها مثل گزارشگر بي‌روحيه بازي قيدِ اول شدن در گروه را زده بودند تا چند روز خوراك‌شان تفسير بازي سخت مرحله بعدي باشد. يك توپ برگشتي از آندو- سازنده هر چهار گلِ تيم ما از ابتداي تورنمنت تاكنون- كافي بود رضا قوچان‌نژاد كه از تله آفسايد تيم رقيب، ميليمتري گريخته بود، خطي فرضي را از سر تا سه جاي دروازه ترسيم كند كه توپ روي اين خط، بچرخد و به تور دروازه بوسه بزند. در حالي كه كي‌روش به قولش مبني بر ارايه « بازي چشم‌نواز» حداقل در نيمه اول جامه عمل پوشانده بود و با تغييرات نسبتا زيادي، چهره تهاجمي و جوان‌تري از تيم را به نمايش گذاشته بود اما هرچه به دقيقه 60 بازي نزديك مي‌شديم با توجه به گرما و رطوبت بالاي هوا و افت بدني تيم، و همچنين قدرت امارات- اين امارات يكي از بهترين امارات‌هاي تاريخ است و به پست هر تيمي بخورد حريف آساني به هيچ‌وجه نخواهد بود-شاهد تعويض‌هاي هوشمندانه‌يي در تيم بوديم. حضور موثر دژاگه در فاز هجومي تيم و تثبيت گوچي در محوطه جريمه حريف، حاصلش گل حياتي و تاثيرگذاري بود كه با پشتيباني آندو، شاهكار كمك‌داور و ضربه دقيق گوچي به ثمر رسيد؛ گلي كه هم صدرنشيني در گروه را برايمان به ارمغان آورد و هم باعث بازگشت قوچان‌نژاد به هويت اصيل خود-يك گلزن شاخص- شد. نتيجه تمام زحماتي كه كادر فني تيم براي ارتقاي شخصيت تيم و انسجام سازماني آن كشيده‌اند همان دور افتخاري است كه گوچي و سردار در پايان بازي دوشادوش هم مي زنند.