ضرورت يك حلقه پژوهشي نيرومند

 راي اعتماد بيش از 80 درصد نمايندگان مجلس به محمد بطحايي را به گمانم دو جور مي‌توان تفسير كرد. يا بطحايي خيلي مدير توانمند، برجسته و با پيشينه درخشاني است كه توانست چنين راي بالايي از مجلس بگيرد يا نمايندگان مجلس، به هر دليل، با چشم پوشي و آسان‌گيري راي دادند. اما مجلس در زماني كه بطحايي، دفاعيه خود را مي‌خواند پر از همهمه بود. راستش را بخواهيد حتي رفتار مجلس، آزاردهنده و برخورنده هم بود؛ دست كم من يكي به عنوان يك آموزگار، از بي‌توجهي نمايندگان به سخنان بطحايي، عصباني شدم و چندين بار با خودم گفتم كاش بطحايي، واكنشي فراخور نشان دهد. آنچه در مجلس گذشت نشانه‌اي است كه نمايندگان با آسان‌گيري – حالا به هر دليل – با بطحايي برخورد كردند و نخواستند- يا نتوانستند- مو را از ماست بيرون بكشند. اما در اين ميان، يك چيز به سود بطحايي تمام شد. اگر راي بطحايي، شكننده و به اصطلاح ناپلئوني بود وامدار گروه‌هاي سياسي فرهنگيان مدافعش مي‌شد. اما هم‌اكنون كه او و چندين وزير ديگر با چنين راي بالايي از سد مجلس گذشتند كسي نمي‌تواند نقش بزرگ و برجسته‌اي براي خود قايل شود.  هم‌اكنون محمد بطحايي، وزير آموزش و پرورش دولت دوازدهم است و همگي ما آموزگاران اميدواريم كه وزير كاميابي باشد و بتواند در دوره مديريت خود، با گام‌هايي بلند و استوار، كار آموزش عمومي كشور را پيش برد. پيشنهاد مي‌دهم كه زندگينامه چند سياستمدار خوشنام و مردمي ايران را بخواند؛ آشنايي ژرف و وجودي با زندگي بزرگان خوشنام سياست، مي‌تواند به او كمك كند تا استوارتر در راه بهسازي آموزش و پرورش گام بردارد. بطحايي همچنين بايد تكليف خودش را با كمپين دفاع از حقوق فرهنگيان- كه پيش از انتخابات رياست‌جمهوري شكل گرفت- روشن سازد. مركزهاي پژوهشي رسمي آموزش و پرورش هم نشان داده‌اند كه پويا و به‌روز نيستند و در مسلح كردن او به ابزار و استدلال‌هاي نوين، توانايي چنداني ندارند. به گمانم بايد در انديشه يك حلقه پژوهشي نيرومند از كساني باشد كه با آموزش و پرورش روز جهان، از نزديك آشنايند. بدنه فرهنگيان را هم فراموش نكند و از ظرفيت‌هاي گوناگون آنان در بهسازي آموزش و پرورش كمك بگيرد. هم‌اكنون، جو نااميدي بر بدنه فرهنگيان، در حال هرچه بيشتر چيره شدن است؛ بطحايي و دولت دوازدهم بايد هر چه زودتر در انديشه راه چاره‌اي باشند.