صداي مردم را بشنويم

اين روزها كم نيستند كساني كه دولتمردان را به شنيدن صداي مردم دعوت مي‌كنند. اغلب هم از زبان منتقدان دولت اين سخن شنيده مي‌شود. خيلي‌ها هم بر اين عقيده‌اند كه اين سخن بار سياسي دارد و منتقدان دولت در پوشش دفاع از آزادي بيان و حقوق حقه مردم قصد تضعيف دولت را دارند. شنيدن صداي مردم آن قدر حرف درستي است كه اصلا مهم نيست چه كسي آن را بر زبان مي‌آورد و با چه نيتي. البته تشخيص اينكه گوينده چه نيتي دارد خيلي كار دشواري نيست. وقتي طرف مي‌گويد به صداي مردم توجه كنيد و بعد بلافاصله اضافه مي‌كند: مردم از گراني ناراحت هستند، كاملا روشن و آشكار است كه از چه موضعي و با چه نيتي دارد سخن مي‌گويد اما مي‌توان فارغ از قصد و غرض گوينده اين حرف را جدي گرفت. اگر اين شعار به يك مطالبه جدي بدل شود آن وقت مي‌توان خيلي از مسائل را حل كرد. شنيدن سخن مردم لزوما به معناي تاييد گفتار آنان نيست. اگر عده‌اي ولو محدود در ستايش از خاندان پهلوي شعار سر دادند بايد آن را شنيد و در آن تامل كرد كه چرا به قول يوسف اباذري پس از گذشت 4 دهه از عمر انقلاب اسلامي نسلي را تربيت كرده‌ايم كه مطلقا هيچ چيزي از تاريخ معاصر خود نمي‌داند. اگر كسي عليه ارزش‌هاي گفتمان رسمي شعار سر داد بايد صداي او را شنيد و فكر كرد ما با آن مفاهيم ارزشي چه كرده‌ايم كه اين معترض خشمگين چنين با نفرت از آن مفاهيم ياد مي‌كند. آنكه گوشي براي شنيدن ندارد و تفكر و تامل نيز از حوصله او خارج است هر سخني را كه خوش نمي‌دارد بلافاصله به صهيونيزم و تازگي‌ها وهابيت نسبت مي‌دهد و خود را از انديشيدن معاف مي‌كند اما آنكه شنيدن را فضيلت مي‌داند حتي اگر ديگران دشنامش دهند ابتدا مي‌شنود و سپس سنجيده پاسخ مي‌گويد.