ميكي روني خندان

شباهت احمد آقا به ميكي روني آنقدر زياد نيست كه اگر اين بازيگر افسانه‌اي امريكا زنده بود و كنار هم مي‌ايستادند، آنها را با هم اشتباه بگيريم. اما وقتي براي اولين‌بار ديدمش، بدون آنكه بدانم او را ميكي روني صدا مي‌زنند متوجه شباهت‌هاي زيادشان شدم. شباهت‌هايي كه بيشتر از همه به نوع لبخندي برمي‌گردد كه در بعضي از عكس‌هاي هنرپيشه امريكايي ديده مي‌شود. البته قد و قواره و فرم صورت احمد آقا هم به ميكي روني نزديك است. اما نزديكي لبخندها را ندارد. لبخندي كه براي لحظه‌اي از لب احمد آقاي هفتاد و شش ساله دور نمي‌شود. اغراق نكرده‌ام اگر بگويم ديدن اين بازنشسته پرجنب و جوش بدون لبخند ممكن نيست. از آن جالب‌تر وقتي است كه روبه‌روي كسي قرار مي‌گيرد. لبخندش بيشتر مي‌شود و در همان حال مي‌گويد لبخند فراموش نشود. عبوس‌ترين آدم‌ها هم نمي‌توانند در مقابل اين خواسته‌اش مقاومت كنند. اگر هم يخ‌شان آب نشود، او دست به دامان جوك‌هايي مي‌شود كه بلد است. راه‌هاي ديگر را هم امتحان مي‌كند. مهم خنده‌اي است كه بايد بر لب‌ها بنشاند. انگار دنيا برايش با لبخند بر لب ديگران زيباتر است. خودش كه معتقد است خنده و نگاه مثبت عمر را زياد مي‌كند. البته چندان پي عمر زياد هم نيست. اما اين‌طوري كه زندگي را سهل مي‌گيرد اگر خدا بخواهد عمر 93 ساله ميكي روني را هم رد مي‌كند. مگر مي‌شود همه‌چيز را با ديد مثبت ببيني، هر چه كه مي‌خوري و مي‌نوشي به به و چه چه بگويي و هر اتفاقي كه افتاد خم به ابرو نياوري و... آن‌وقت عمرت كوتاه باشد. نه اينكه نشود. عمر دست خدا است. اما نگاه و لبخندي كه در بعضي از عكس‌هاي ميكي روني ولب احمد آقا است عمر را زياد نكند، كم نمي‌كند. تازه اگر مثل اين ميكي روني وطني پي خندان كردن ديگران باشيم، خط عمرمان بلندتر هم مي‌شود.