آرژانتين ماندني شد
سهيل سراييان
آرژانتيني‌ها تا نزديك سقوط رفتند اما دوام آوردند. تمام خيابان‌هاي مسكو رنگ آبي و سفيد به خود گرفت و همه، آرژانتين را تشويق كردند. رستوران‌ها و كافه‌ها همه رنگ آرژانتين داشت. در كافه‌اي نشسته بودم و بازي را مي‌ديدم. يك سمت طرفداران آرژانتين بودند و سمت ديگر كساني كه دوست نداشتند آرژانتين از گروه خودش صعود كند. تا دقيقه ۸۵ همه آرژانتيني‌ها بغض كرده بودند اما تيم را تشويق
مي‌كردند.
پشت سر من مردي آرژانتيني با خانواده‌اش نشسته بود، پرچم آرژانتين را دور دستش پيچيده بود و همين‌طور تنها تشويق مي‌كرد. نا‌اميد نبود. وقتي آرژانتين گل زد فكر مي‌كردي واقعا در استاديوم نشسته‌اي. همه فرياد مي‌زدند.
حضور كشورهاي امريكاي لاتين در جام جهاني هميشه يك رنگ و بوي ديگري به جام مي‌دهد. پر شور و زيبا هستند. ديروز اما پرو حذف شد. در اين مدت هرجا كه گروهي قرمز‌پوش مي‌ديدي قطعا آنها پرويي بودند. بعد از چندين سال به جام جهاني آمده بودند و دل‌شان نمي‌خواست كه به اين زودي از آن
خداحافظي كنند.
مسكو هنوز خلوت نشده و به نظر نمي‌آيد كه به اين زودي‌ها هم خلوت شود. خيلي‌ها دنبال بليت‌‌هاي مرحله بعدي مي‌گردند و مي‌خواهند براي يك‌بار هم كه شده يكي از بازي‌هاي جام جهاني را ببينند.
حضور در جام جهاني شايد در زندگي هر كسي فقط يك‌بار اتفاق بيفتد و ديگر فرصتش پيش نيايد.
روزهاي اول ميدان سرخ مسكو محلي بود براي تمام كشورها، نمايشگاهي از پرچم‌ها اما هرچه مي‌گذرد تعداد اين پرچم‌ها كمتر مي‌شوند و اين بخش تلخ جام جهاني است.
اما هنوز ستايش‌ها از تيم ملي ايران ادامه دارد. هرجا كه مي‌فهمند ايراني هستي مي‌گويند شما لايق صعود به مرحله بعدي بوديد. حس خوبي مي‌دهد؛ اينكه قدر تيم خودمان
را بدانيم.