چگونه مي‌توان در سطح استان رقابت كرد؟
نعمت احمدي
طرح استاني شدن انتخابات مجلس شوراي اسلامي، در صورت تصويب، معايب و مزايايي را با خود به همراه خواهد داشت. حد نصاب 15درصد آراي ماخوذه حوزه استاني براي انتخاب شدن به نمايندگي، جاي بحث و نظر دارد. حال اگر افرادي باشند كه بيش از 15 درصد آرا را به دست آورده باشند اما در سطح استان به حد نصاب تعداد نمايندگان رسيده باشيم موضوع 15 درصد منتفي است. يعني واجدين بيشترين آرا در سطح استان به مجلس راه خواهند يافت. معايب اين طرح با توجه به گستردگي استان‌ها و با تكيه بر اينكه يك فرد بايد فعاليت انتخاباتي زيادي داشته باشد تا بتواند در يك حوزه خود را معرفي كند، كاملا مشهود است. افرادي كه در حوزه انتخابيه محدود شهرستان‌ها شناخته شده هستند، در كل استان اين‌گونه نيستند و نمي‌توانند به مجلس راه يابند. تهران را در نظر مي‌گيريم. استاني با چند شهر كوچك. طبيعي است كساني كه تا امروز در يكي از شهرستان‌هاي تابعه اين استان به راحتي اكثريت آراي مردمي را كسب مي‌كردند. ديگر نمي‌توانند در كل استان تهران با توجه به معروف بودن ديگر كانديداها راي لازمه را كسب كنند. بنابراين حوزه‌هاي انتخابيه كوچك و افراد شناخته شده محلي ديگر قادر نخواهند بود در سطح استان به كسب آراي راي‌دهندگان موفق شوند. برگزاري اين‌گونه انتخابات صرفا كانديداي شهرهاي بزرگ را به مجلس خواهد فرستاد. اين نوع انتخابات هرچند در كشورهايي كه داراي حزب فراگير هستند با تكيه بر اينكه احزاب تبليغات انتخاباتي را برعهده دارند نتيجه مثبتي دارد اما در كشور ما كه فاقد حزب فعال است چگونه مي‌توان توقع داشت فرد در محله كوچكي بتواند در مقابل هزينه ميليوني كانديداي شهرهاي بزرگ خود را معرفي كند؟