ديالوگ به جاي تخريب
همه فعالان سياسي امروز بايد به اين باور برسند كه توسعه كشور و حل مشكلات جز با خرد جمعي و استفاده از همه ظرفيتهاي درون نظام امكانپذير نيست. جناحهاي سياسي بايد بدانند كه براي خدمت به مردم، رفع مشكلات اقتصادي و برون رفت از بحرانهايي كه كشور با آن روبهرو است، همه بايد دست به دست هم بدهند و با هم همكاري كنند. همچنين وزراي دولت و نيروهاي سياسي در تمامي دستگاههاي دولتي بايد اين مساله را جدي تلقي كنند و بايد اتاق فكري از مسوولان امر براي حل مشكلات كشور و همفكري به وجود آيد. مسوولان سازمانها در گذشته چه اصولگرا و چه اصلاحطلب گرد هم بيايند و مسوول مربوطه را براي حل مشكلات كشور ياري كنند. مشورت و همكاري در زمينههاي مختلف بايد به وجود بيايد. از بالاترين سطوح تا پايينترين سطوح بايد از خرد جمعي همه ديدگاهها از دو جناح سياسي استفاده شود. براي تحقق چنين امري بايد طرفين يكديگر را به رسميت بشناسند. بايد طرفين بدانند كه به جاي برخورد و تخريب با هم، گفتوگو و ديالوگ لازم است. اين گفتوگو و مذاكره در همه سطوح بايد صورت گيرد. پيش زمينه چنين امري به رسميت شناختن ديدگاههاي مخالف است. امروز جامعه ما در عرصههاي مختلف با بحرانهايي روبهرو است كه هر كدام از اين بحرانها ميتواند به تنهايي كليت جامعه را به خطر بيندازد. بحراني كه دستگاههاي اقتصادي در خصوص بدهي بانكي دارند، جدي است. برخي بانكها در شرف ورشكستگي هستند كه ميتواند براي كشور بسيار آسيب زننده باشد. همچنين وضعيت بدهيهاي شهرداري كه بسيار كلان است. بودجه سالانه شهرداري كفاف بازپرداخت اين بدهيها را ندارد. همه اين مسائل و مشكلات است كه حل آنها نيازمند به كارگيري نظرات و ديدگاههاي مختلف و خردجمعي است. راه برون رفت از مشكلات موجود اين است كه همه جريانها احساس كنند كه نفعشان در اين تعامل و گفتوگو است. اينكه نفع فردي، تشكيلاتي و ملي در گرو تعامل است. اجماع ملي در چند سطح نتيجه و خروجي خواهد داشت. در سطح بينالمللي موجب انسجام و يكپارچگي ملي خواهد شد. طمع دشمنان را از كشور قطع ميكند و يك سيماي كشور مستقل و قدرتمند به جهانيان نشان خواهد داد. دولتهاي ديگر در مذاكره با نمايندگان كشور تصور يك كشور قدرتمند و متحد را از ايران خواهند داشت. نفع ديگر اجماع و وحدت ملي به مردم به عنوان صاحبان انقلاب و نظام ميرسد. اعتماد ملي بالا ميرود و مردم به مسوولان اعتماد ميكنند. در چنين شرايطي مشاركت بيشتري در حل مشكلات و معضلات كشور خواهند داشت. در اين صورت بسياري از آسيبهاي اجتماعي كم خواهد شد. ثمره نهايي آن توسعه كشور است. ايجاد وفاق ملي موجب حركت سريعتر كشور به سمت رشد خواهد شد.