همه به يكديگر نياز داريم
محمد كاظمي
در برابر اقدام دولت امريكا عليه سپاه پاسداران انقلاب اسلامي فضاي بسيار خوبي در كشور ايجاد شد و هركس دل در گرو كشور و انقلاب داشت موضع گرفت و جامعه ايراني نشان داد كه مصالح خود را به خوبي مي‌شناسد. به تعبيري حداقل از اين جهت عدو سبب خير شد و برهمبستگي‌ها افزود. اينكه گروه‌ها و احزاب و نهادهاي مدني يك جامعه با گرايشات گوناگون به اين درك و آگاهي مشترك و مهم رسيده باشند كه در اختلافات داخلي خود بيگانه‌اي را راه ندهند و امكان سوءاستفاده را از او بستانند، پيشرفت بزرگي است. قطعا هيچ بيگانه‌اي دلسوز كشور نيست و اگر يكي از نهادهاي قانوني را هدف قرار مي‌دهد منظور اصلي‌اش كل موجوديت ماست. همين معنا نقطه اشتراك مهمي است كه مي‌تواند مبناي وحدت جامعه باشد و بر استحكام و انسجام داخلي بيفزايد. در اين ماجراي بسيار مهم و هشدار‌دهنده ثابت شد كه ما همه به يكديگر نيازمنديم. دولت به سپاه نيازمند است همان‌گونه كه سپاه به دولت نيازدارد، مجلس به هردوي آنها احتياج دارد همان‌گونه كه قوه مجريه و نيروهاي مسلح نيازمند پشتيباني مجلس هستند، قوا و نهادهاي مختلف براي يك ملت ضروري هستند و همه دستگاه‌ها بدون حضور و حمايت ملت هيچ كاري از پيش نخواهند برد. براي اينكه خصمي خيره‌سر مثل امريكا نتواند مشروعيت يك نيروي مسلح قانوني را بستاند و او را فاقد پايگاه مردمي كند آن نهاد هم بايد مردم‌داري پيشه كند و خدمت خويش را افزون سازد و در رعايت قانون و حقوق شهروندان سنگ تمام بگذارد. احتمالا ايران‌ستيزان نشسته در كاخ سفيد خيال خام كرده‌اند كه با تروريست خواندن سپاه پاسداران عليه اين نهاد قانوني فضاي منفي ايجاد خواهند كرد و از اين طريق در داخل و خارج كشور به انزواي اين نيروي تاثيرگذار خواهند پرداخت، اما در عمل مشاهده شد كه...
نه‌تنها در داخل كشور تيرشان به سنگ خورد بلكه در خارج كشور هم حتي برخي همپيمانان امريكا از همراهي با واشگتن خودداري كردند. نكته بسيار مهمي كه تا كنون مغفول مانده بود و در اين داستان بيشتر نمايان شد اين است كه سپاه پاسداران زمينه مناسبي براي استفاده از ظرفيت‌هاي ديپلماتيك دارد. اين نيروي مسلح يك نيروي مخفي نيست و با ماموريت پنهان و مبهم فعاليت نمي‌كند. اين نيرو اگر در سوريه و عراق حضور دارد نه تنها كاملا قانوني عمل كرده است و با دعوت دولت‌هاي مذكور مستشاري مي‌كند بلكه مفتخر به برخورد با تروريست‌هاي خطرناكي مثل داعش هم هست. راستي كدام كشور در عراق و سوريه با دعوت دولت‌هاي اين دوكشور مداخله نظامي كرده‌اند؟ اگر حقوق بين‌الملل براي قدرت‌هاي غربي محلي از اعتنا داشت امريكا و انگليس و فرانسه حداقل در سوريه حضوري نامشروع داشته‌اند و در اين زمينه بايد جوابگو باشند و حداقل آنها حق ندارند نسبت به فعاليت‌هاي سپاه به اظهارنظر بپردازند.
اگر جنبه‌هاي قانوني و ضد تروريستي فعاليت‌هاي سپاه پررنگ‌تر شود و با كمك وزارتخارجه روي ظرايف و ظواهر كارهاي سپاه كار بيشتري صورت گيرد امريكا در تبليغات خود عليه اين نهاد قانوني تنهاتر و ناموفق‌تر خواهد شد. چرا امريكا به خود حق مي‌دهد هركجا كه منافعش اقتضا كند انواع فعاليت‌هاي نظامي و مستشاري در ديگر كشورها را ارايه دهد ولي نيروي نظامي ما چنين حقي نداشته باشد و نام تروريست بر آن نهاده شود؟ بر اين اساس و اتفاقا در برابر اقدام امريكا فعاليت‌هاي قانوني سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در خارج از مرزهاي كشور مي‌تواند شفاف و علني شود. علاوه بر انواع نمونه‌هاي آشكار و پنهان و براي نمونه همان‌گونه كه دولت عمان اخيرا با دولت امريكا در درياي عمان براي دريافت خدمات نظامي قرارداد بست، دولت ايران هم مي‌تواند همين كار را انجام دهد و با هر دولتي وارد تعامل نظامي هم بشود و هيچ‌كس حق اعتراض ندارد.
در واقع ما نبايد خود را اسير عرف ظالمانه‌اي كنيم كه قدرت‌ها در جهان رايج كرده‌اند و برخي حوزه‌ها را در انحصار خود گرفته‌اند. بايد پا را فراتر گذاشت، چگونه امريكا به بسياري از شبه‌نظاميان در سراسر جهان كمك نظامي مي‌كند؟ مگر طالباني كه در افغانستان سال‌ها انواع كمك‌هاي تسليحاتي از امريكا دريافت مي‌كردند قانوني بودند؟ مگر كردهاي سوريه كه هم‌اكنون رسما از سوي امريكا حمايت نظامي مي‌شوند دولت دارند؟ ما مي‌توانيم برحسب منافع ملي خود به فعاليت‌هاي علني مستشاري بپردازيم و فضاي انحصاري كنوني را به نفع ملت‌هاي منطقه بشكنيم.