سر فرصت از نيروهاي مسلح تشكر كنيم!
جعفر گلابي
مشهور است كه آريوبرزن لشكريان اسكندر را هزيمت داد و متوقف كرد. سردار مقدونيه توان رويارويي در خود نديد، چوپاني راه‌بلد، سپاه متجاوز را به پشت سپاه ايران رساند و... اعراب مهاجم جلو بسياري از قلاع ايران متوقف شدند و جز با كمك جواسيس و سست عنصران نتوانستند قلعه‌هاي مستحكم ايراني را بگشايند. وقتي توفان مغول درگرفت سلطان جلال‌الدين خوارزمشاه چنان شجاعت و قدرت مانوري از خود نشان داد كه در جبهه‌هاي مختلف مغولان تارانده شدند و شكست چنگيز به ذهن‌ها نزديك شد. گويند در يكي از پيروزي‌هاي بزرگ سپاه ايران، ميان دو فرمانده بر سر تصاحب يك اسب كم‌نظير غنيمت گرفته شده اختلاف افتاد و سعي سلطان براي رفع اختلاف موثر نشد و يكي از فرمانده‌هان نيروهاي تحت امر خود را به قهر برگرفت و رفت! ماجراهاي جنگ‌هاي روسيه و ندانم‌كاري‌ها و اختلاف‌ها در جبهه داخلي نياز به باز گفتن ندارد. احتمالا مي‌شود نتيجه گرفت كه در ده‌ها جنگ هزيمت بار براي ايران مشكل از پشت جبهه‌هاي داخلي بروز كرده و تفرقه ميان خواص، آن همه غصه تاريخي برايمان رقم زده است. در جنگ ۱۲ روزه اسراييل عليه ايران به گواهي اغلب صاحب‌نظران داخلي و خارجي، ايرانيان در دفاع از كشور خويش انسجامي خيره‌كننده از خود نشان دادند و نيروهاي مسلح هم انصافا درخشيدند. نامش مهم نيست ولي وقتي در يك جنگ نابرابر
يك طرف تنهاست و طرف ديگر يكي ابرقدرت جهان است و ديگري پشتيباني حداقل ۱۰ كشور را به همراه دارد، با اين حال درخواست آتش‌بس مي‌دهد، قضاوت با واقع‌گرايان جهان است كه كي شكست خورد و كي پيروز شد؟ در چنين نبرد ظالمانه‌اي رفتار خواص قابل بررسي و آسيب‌شناسي است، آيا آنان همراه با ملت انسجام ملي را حفظ كردند و در تعميقش كوشيدند؟ البته در داخل ديده و شنيده نشد كه كسي ولو با تاخير ضرورت دفاع از ميهن را زير سوال ببرد ولي مي‌توان گفت كه حجم همدلي و انسجام ميان سياسيون در مقياس بزرگي تهديدها نيست. هيچ‌كس منكر خطاها و نابساماني‌ها و عملكردهاي ناصواب نيست و همه قائلان به همدلي و انسجام ملي خود منتقد جدي حكومت بوده بعضا حبس‌ها كشيده‌اند.
سوال دلسوزان جامعه اين است كه آيا زير تهديدات جدي اسراييل و امريكا زمان مناسبي براي طرح انواع مطالبات، حتي مطالبات حداكثري است؟ آيا وقت ناشناسي عده‌اي كه ظاهرا وضعيت موجود را براي رسيدن به مطلوب خود، فرصت تلقي مي‌كنند قابل توجيه است؟ آيا بلند كردن علم تغييرات بنيادين هنگام اوج‌گيري و تمركز دشمنان، عقلاني، دلسوزانه و ميهن‌پرستانه است؟ اگر ايرانيان بر اثر اختلافات داخلي مثل پيش از جنگ ۱۲روزه طمع خام كنند و دوباره بخت خود را بيازمايند و انواع خسارت‌هاي تحميلي را متوجه ملك و ميهن كنند چه كسي مسووليت مي‌پذيرد؟
بزرگي خطر پيش رو حداكثر احتياط لازم را طلب مي‌كند و هر وطن‌دوستي را به عبور از منويات شخصي و گروهي سوق مي‌دهد. متاسفانه در دو سوي طيف تندرو‌ها بي‌مسووليتي نسبت به شرايط كم‌سابقه يا بي‌سابقه و خطير كشور به چشم مي‌خورد. يكي بر مطالبات خود مي‌افزايد و ديگري حتي به چشم‌پوشي از خطبه‌خواني رضايت نمي‌دهد! يكي با تندروي براي كشور هزينه مي‌تراشد و يكي حتي از كمترين تغييرات مثبت و مردم‌پسند هراس دارد! آيا در اين زمانه پربلا به جز تشكر مسوولان و مهر مردم نسبت نيروهاي مسلح ديده شده است كه ۷ نفر يا ۷۰۰ نفر يا ۷۰۰۰ نفر بيانيه بدهند و از نيروهاي مسلح صميمانه تشكر كنند؟ ما مديون فرزندان ملت در نيروهاي مسلح هستيم و اگر انواع درودها و تشكرها را متوجه آنان كنيم فقط وظيفه خود را انجام داده‌ايم. نيروهاي خدوم و فداكاري كه از مدت‌ها پيش از تجاوز اسراييل در آماده‌باش كامل هستند و برخي هنوز فرصت نكرده‌اند كه سري به خانواده‌هاي خود بزنند. فرزندان غيور ما در برابر آخرين تكنولوژي‌هاي جهان ايستاده‌اند خلأ‌ها و كمبودها را با نثار جان خود جبران مي‌كنند. البته سربازان ايران خوب مي‌دانند كجاي تاريخ ايستاده‌اند و در حال دفاع از كدام گوهر تابناك جغرافيايي جهان هستند. آنها در هر حال قهرمانان ملتند و پيروز ميدان ايران‌دوستي‌اند.