امانتداري در روزنامه‌نگاري
علي دهباشي
آقاي سرگه بارسقيان از جهت تسلط به زبان خارجي نمونه هستند و راه دكتر سمسار را طي كرده‌اند. از روزهايي كه من مقالات ايشان را مي‌خواندم ايشان را مي‌شناسم ولي هرگز ايشان را نديده بودم و برحسب اتفاق با ايشان آشنا شدم. به ايشان تبريك گفتم كه مقالات‌شان در زمينه مسائل سياسي و اجتماعي با اتكا به دانش سياسي جهاني بود. ايشان در بيشتر مقالات‌شان منابعي داشتند كه دست اول بود و در دنياي امروز مطرح مي‌شد و ايشان به علت درك نياز دانستن يك زبان خارجي آن هم در عرصه كار مطبوعاتي موفق شدند مقالاتي را بنويسند كه قالب آنها تاريخ مصرفي ندارد. اگر مقالات ايشان را جمع كنيم و بخوانيم، خواهيم ديد كه ايشان دو ويژگي دارند، يكي اينكه مساله جهاني را به دليل ممارست و درك نياز دانستن يك زبان خارجي براي روزنامه‌نگار از نوجواني در خودشان حفظ كردند. ويژگي دوم‌شان مستند بودن كارهاي ايشان است. هيچ مصاحبه و مقاله‌اي را از ايشان نداريم كه يك تكذيب يا حتي توضيحي به دنبال داشته باشد. اين به دليل دقت كاري ايشان است. آنچه به‌صورت شفاهي و چه به صورت رفرنس از منابع گوناگون نقل مي‌كنند همه مستند هستند. حتي نقل از گفت‌وگوي شفاهي در فلان تاريخ را نيز قيد مي‌كنند كه اين امانتداري در كار ايشان بسيار مهم است.