اقبال قاسمي پويا در گفت‌وگو با «اعتماد»:
شركت در مسائل سياسي و اجتماعي استقبال از خطر تلقي مي‌شود
گروه مدرسه اعتماد: بر آن شديم تا با گفت‌وگوي كوتاه بيشتر با زواياي تهيه و انتشار نامه 9 تن از پژوهشگران و صاحب‌نظران خطاب به كانديداهاي رياست‌جمهوري آشنا شويم. در اين گفت‌وگو سه پرسش را از اقبال قاسمي پويا يكي از امضا‌كنندگان اين نامه پرسيديم كه پاسخ ايشان به اين پرسش‌ها را در معرض نقد و نظر مخاطبان صفحه مدرسه «اعتماد» قرار مي‌هيم.
چه شد كه يك جمع انديشمند و محقق به اين نتيجه رسيديد كه به مقوله انتخابات ورود كنيد؟
معمولا انديشه‌گران و در كل روشنفكران جامعه ضمن آفريدن دانش و ارزش در عرصه‌هاي گوناگون، به عنوان يك شهروند آگاه، مي‌كوشند وضعيت موجود را نقد كنند و از مسوولان بخواهند كه براي رفع يا كاهش كاستي‌ها برنامه‌ها و اقدام‌هاي عملي را تدارك ديده و به اجرا بگذارند. اين كار به هنگام انتخابات پررنگ‌تر مي‌شود. چرا كه در انتخابات است كه مردم مي‌خواهند بدانند نامزد‌هاي رياست‌جمهوري درباره خواسته‌هاي بحق آنان چه برنامه‌هايي دارند. بي‌گمان آگاهان در هر زمينه‌اي بهتر مي‌توانند انگشت روي اين كاستي‌ها و مطالبات برحق مردم بگذارند و از نامزدها بخواهند برنامه‌هاي خود را در اين زمينه معرفي كنند. من به عنوان يك معلم بازنشسته و پژوهشگر آموزشي با پوست و گوشت احساس مي‌كنم نظام آموزشي ما حتي در مقايسه با نهاد‌هاي ديگر كشورمان با مسائل مزمن و جديد بسياري مواجه است كه به برخي از آنها در نامه مذكور اشاره شده است. اين مسائل بايد گفته مي‌شد تا مشخص شود نامزدها براي حل يا كاهش اين معضلات آموزشي چه برنامه‌هايي دارند تا مردم آگاهانه به برنامه‌هاي آنان راي بدهند نه به علقه‌ها و وابستگي‌هاي‌شان.
چه مسائلي شما را مصمم كرد از آقاي روحاني حمايت كنيد ؟
نزديك به چهار سال كار آقاي روحاني و همكاران‌شان در دولت نشان داد كه ايشان تا حد زيادي كاستي‌هاي جامعه ما را درك مي‌كنند و مي‌كوشند براي كاهش آنها اقدام‌هايي در حد توان خود انجام دهند. از زماني كه آقاي روحاني به عنوان رييس‌جمهور اداره كشور را به همراه اعضاي دولت به دست گرفتند صد‌ها مساله حل نشده وجود داشت كه هنوز هم بسياري از آنها حل نشده باقي مانده است اما عملكرد ايشان نشان مي‌دهد كه علاقه‌مند توجه به عقلانيت‌ها در اداره امور است. مي‌كوشد در جامعه آرامش ايجاد شود. تلاش مي‌كند قانونمداري و اخلاق در جامعه حاكم باشد. كوشيده است در حد توان از فساد‌ها و رانت‌خواري‌ها جلوگيري كند. به حقوق شهروندي توجه دارد. انتقاد پذير است. با رمز و رموز كشورداري آشناست. توانست كشور را از تنش‌هاي داخلي و خارجي برهاند و از كشيده شدن به انزواي بين‌المللي جلوگيري كند. با منتقدان داخلي به مدارا و اخلاق‌مدارانه عمل كرد. مي‌كوشد قانونمداري را در جامعه حاكم كند.
چرا اكثر اساتيد، محققان و انديشمندان از ورود به اين حوزه پرهيز دارند؟
درست آن است كه به اين پرسش خود اين استادان و انديشمندان پاسخ دهند. به نظر من اين وضع ريشه فرهنگي و تاريخي در كشور ما دارد. و آن اينكه شركت در مسائل سياسي و اجتماعي استقبال از خطر تلقي مي‌شود. اغلب استادان هم عافيت را در دوري از مسائل سياسي و اجتماعي مي‌دانند. شايد بتوان گفت عدم اعتماد به مسوولان نيز از ديگر عوامل است.