حرف‌ها، خبرها و ماجراهاي دنياي مجازي چه تاثيري در دنياي واقعي دارند
توجه مي‌كنم، پس هستم
نازنين متين‌نيا / مي‌دانيد، هيچ‌وقت مشخص نمي‌شود كه اهالي دنياي مجازي، چطور مي‌توانند در يك لحظه تمام توجه خود را از يك سوژه و موضوع به سوژه و موضوع ديگر منتقل كنند. مثلا همين هفته كه با خبرهاي دردناك فاجعه منا شروع شد و همه درگير اتفاقي هولناك بودند، ناگهان وسط تمام حرف‌ها و استاتوس‌ها و توجه‌ها به اين اتفاق، ناگهان درگير خبر ازدواج دوباره يك مجري تلويزيوني شدند و از طرف ديگر هم از عادل فردوسي‌پور تشكر كردند كه پاي زنان فوتساليست را به برنامه‌اش باز كرد. سوژه‌ها، از نظر موضوع، سطح تاثيرگذاري در زندگي واقعي و فراگيري، هركدام 180درجه با يكديگر متفاوت بودند، اما اهالي دنياي مجازي توجه خاص خود را معطوف همه اين موارد كردند.
حتي در كنار اينها يادشان نرفت كه «دابسمش» داشته باشند و در گروه‌هاي جوك و شوخي خنده هم حاضر باشند و خبرهاي نشست سالانه سازمان ملل را هم از دست ندهند. «از هر دري سخني»، مصداق بارز دنياي مجازي است. خاصيتي مثل «توجه به همه چيز در آن واحد» كه باعث مي‌شود ميزان توجه به تمام اخبار و وقايع در دنياي مجازي، در حد و اندازه هم خود را نشان دهند و هيچ موضوع و سوژه‌اي هم به ميزان تاثيرگذاري‌اش در زندگي واقعي آدم‌ها در ميان موضوعات الك و غربال نشود. مثلا فاجعه منا، حتي اگر عزيزي را از دست نداده باشي، حادثه‌اي غم‌انگيز است كه خبرهايش
مهم است.
همه اينها در ملغمه‌اي از خبرهاي جدي مي‌نشيند در دنياي مجازي و كافي است يك 24ساعت در اين ملغمه بچرخي و تمركز كني تا متوجه شوي كه چطور مي‌تواني از جدي‌ترين موضوعات خبري روز تا حاشيه‌ترين آنها را در ذهنت ثبت كني و وقتي به خودت بيايي كه تمام ذهنت پر از اين خبرها، حرف‌ها، حاشيه‌ها و درگيري‌هاست و راه فراري هم نداري. جالب‌تر اينكه بعد از اين درگيري، دوست داري يكي شبيه آنها شوي. يكي كه همه‌چيز را مي‌داند و البته درباره همه‌چيز هم نظر مي‌دهد. دوست داري دست به كيبورد شوي و هم درباره فاجعه منا بنويسي و هم ازدواج دوم خانم مجري. دوست داري آدمي باشي كه حرف‌هاي رييس‌جمهور ايران در سازمان ملل را تحليل مي‌كند و در همان لحظه پاي يك كليپ خنده‌دار لايك مي‌زند. حتي ممكن است وارد مسابقه «چه كسي زودتر لايك مي‌زند و كامنت مي‌گذارد» شوي و حواست را جمع كني كه به محض ديدن يك خبر، جزو نخستين آدم‌هايي باشي كه خبر را توييت مي‌كنند يا در اينستاگرام عكس مي‌گذارند و زيرنويس مي‌روند
«همين الان يهويي».
خاصيت دنياي مجازي اين است؛ همين كه كافي است درگيرش شوي تا آدمي شوي در سطح خبرها و جريان‌ها. آدمي كه اگر تا ديروز و نبود دنياي مجازي در صف نانوايي و توي تاكسي، فارغ از تمام مشغله‌هاي زندگي درباره همه‌چيز حرف مي‌زد، امروز حرف‌ها را مدرن‌شده به دنياي مجازي آورده و به اشتراك با آدم‌هايي مي‌گذارد كه همه بازي «حرف مي‌زنيم و توجه مي‌كنيم، پس هستيم» را بلدند.
بازي‌اي كه نه تخصص خاصي لازم دارد و نه حتي دلمشغولي واقعي. بازي‌اي كه فقط يك بازي ساده و روزمره براي گذران لحظه‌هاي كسالت و بي‌حوصلگي است و در عينيت واقعي زندگي هيچ نقشي ندارد؛ به همان اندازه كه پايان بحث در تاكسي با پول خرد داشتن يا نداشتن، مشخص مي‌شد و بازگشت به زندگي واقعي، در دنياي مجازي هم در يك لحظه همه‌چيز براي يك اتفاق و خبر تمام مي‌شود و خبرها و ماجراهاي بعدي از راه مي‌رسند تا قبلي‌ها بيات شوند، از دست بروند.