وضوح

جايي از «هري ساختارشكن» وودي آلن پيش تراپيستش نشسته و شرح پريشان‌احوالي‌اش رو مي‌ده كه هنوز پولش رو صرف تراپيست و دارو و نوشيدني‌هاي الكلي مي‌كنه و كسي براي ترك كردن همراهي‌اش نمي‌كنه. تراپيست در جوابش يكي از داستان‌هاي خود وودي آلن رو براش تعريف مي‌كنه كه: «منو ياد داستان بازيگري انداختي كه در دنياي واقعي و نه جلوي دوربين فوكوس نيست! هرچي دوربين رو چك مي‌كنن طرف - با بازي رابين ويليامز- فوكوس نمي‌شه. مي‌فرستنش خونه كه استراحت كنه بلكه دوباره واضح بشه اما بدتر مي‌شه كه بهتر نمي‌شه! همراه همسر و دوتا بچه‌اش مي‌ره دكتر و دكتر با تعجب مي‌گه كاملا سالمه فقط فوكوس نيست! خانواده‌اش به فغان مي‌افتن كه ما عين دريازده‌ها، ۲۴ ساعته حالت تهوع داريم، لااقل يه دوايي به ما بده! دكتر به هرسه‌تا عينك مي‌ده كه بتونن پدر رو واضح ببينن.» تراپيست مي‌گه: «ببين كارد به چه استخوني رسيده بود كه بچه‌ها هم كه از عينك زدن متنفرن حاضر شدن عينك بزنن بلكه اين وضع قابل تحمل بشه.» روانشناس جلسه تراپي رو با اين جمله تموم مي‌كنه: «توقع زياديه كه از همه دنيا بخواهيم با كژي ما كنار بياد».