رفاقت سياسي؛ رقابت جناحي
اسماعيل گرامي مقدم
درحالي كه در سال‌هاي ابتدايي پس از پيروزي انقلاب حتي تا اوايل دهه 70 و دوران فعاليت مجلس پنجم، رقابتي كه ميان جريان‌هاي راست و چپ وجود داشت، براساس قاعده اعتقاد و وفاداري به نظام پيش مي‌رفت و زماني كه احيانا اختلاف‌نظرهاي سياسيون به نقطه انفصال نزديك مي‌شد، اين قاعده برادري‌ها و ارزش‌ها را حفظ مي‌كرد. بنابراين تا دهه‌هاي نخست انقلاب شاهد افشاگري‌ها و بداخلاقي‌هاي سياسي نبوديم. اين درحالي است كه در جريان انتخاب رييس مجلس پنجم شاهد بوديم كه آقاي ناطق نوري به عنوان عضوي از جناح راست و جامعه روحانيت مبارز و آقاي مهدي كروبي به عنوان دبيركل مجمع روحانيون مبارز و عضوي از جناح چپ با وجود رقابت سياسي جدي و شديدي كه داشتند اما رفيق بودند و هرگز اجازه نمي‌دادند اين رفاقت خدشه‌دار شود. در واقع اين رقابت‌ها از طرفي منجر به شادي و نشاط سياسي در جامعه مي‌شد و همزمان، به‌دليل همان رفاقتي كه در بطن و متن آن رقابت‌ها ديده مي‌شد، منجر به انسجام و همدلي بيشتر مردم نيز مي‌شد. با اين همه از زماني كه شوراي نگهبان مانع از حضور فعالان حاضر در يك جريان سياسي خاص را بي‌توجه به صلاحيت و توانايي‌شان، صرفا به‌دليل سلايق سياسي و جناحي‌شان در انتخابات مختلف شد، ديديم كه رفاقت‌هاي ميان فعالان اين دو جريان سياسي رفته‌رفته كمرنگ‌تر شد. با اين همه نقطه اوج اين روش‌هاي غيردوستانه و حذفي، مربوط به زمان روي كار آمدن احمدي‌نژاد بود. در واقع آقاي احمدي‌نژاد به‌دليل رفتارهايي كه داشت، تمامي اين قواعد سياسي را برهم زد و ديديم حتي بعد از تلاش‌هايي كه براي حذف جريان اصلاحات به عامليت احمدي‌نژاد صورت گرفت، باز هم او آرام نماند و سعي كرد آتش اختلافات را فروزان‌تر كند...
آتشي كه در ادامه دامن خود اصولگرايان را نيز گرفت و كار به جايي رسيد كه احمدي‌نژاد در صحن علني مجلس اقدام به افشاگري عليه علي لاريجاني و ديگر اعضاي خانواده لاريجاني كرد و اين روش حذفي و تخريبي در ادامه عليه آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني نيز به‌كار گرفته شد. در نتيجه شاهد بوديم در دهه‌هاي 80 و 90 برادري، اخوت و رفاقت كمرنگ شد و روش‌هاي رقابت سياسي ناسالم عملا به بي‌اعتمادي مردم در وضعيت كنوني انجاميد.