در ترجمه نوبليست‌ها نبايد عجله كرد
احمد پوري
به نظرم اينكه وقتي نويسنده‌اي نوبل مي‌برد خيل مترجمان به سمت ترجمه آثار او رو مي‌آورند، بنابراين قدري از اين موضوع طبيعي است و فقط پديده‌اي نيست كه در ايران وجود داشته باشد بلكه در دنيا هم همين طور است. در كشورهاي غربي هم اگر كسي نوبل بگيرد اگر قبلا كتابي از او چاپ شده باشد با بردن جايزه آثارش تجديد چاپ مي‌شود يا اگر اثري از او منتشر نشده بود به زودي منتشر مي‌شود. وقتي نويسنده‌اي نوبل مي‌گيرد خود شما به عنوان يك كتابخوان مي‌خواهيد بدانيد كه چرا نوبل گرفته است و طبيعتا به سمت كتاب‌هايش مي‌رويد، پس تقاضا هم براي آن بيشتر مي‌شود و ناشران زماني كه اين تقاضا را مي‌بينند ترجمه آن را سفارش مي‌دهند. بخش ديگر مساله مالي قضيه است، چند ناشر در كشور ما مي‌دانند كه تقاضا براي كتابي وجود دارد و مي‌خواهند از آن بهره‌اي ببرند؛ بنابراين بلافاصله سراغ مترجمي مي‌روند و قبل از دهن افتادنش آن را ترجمه و منتشر مي‌كنند. اين كار اصلا بد نيست اما بايد توجه كرد كه نبايد به صرف اينكه مي‌خواهيم كتابي را زود دربياوريم يك نويسنده را در ابتداي آشنايي خراب كرده و اثرش را بد معرفي كنيم.