سينماي اصيل و قدرتمند
محمدآفريده
«سينما حقيقت» اگر بتواند حقيقت دوران خود باشد هنر راستين و متعهد زمانه خواهد بود. فكر نمي‌كنم مظلوم‌تر از «حقيقت» چيزي در اين عالم باشد، همه از آن صحبت مي‌كنند همه به آن متوسل مي‌شوند اما اگر حقيقت چهره بنمايد و پرده جهل و دنياپرستي به كنار برود آنگاه معلوم خواهد شد حق‌گويان واقعي چه كساني هستند. روايت داريم در روز قيامت همه از حقيقت اعمال‌شان كه همچون خورشيدي تابان بر لحظه لحظه زندگي‌شان مي‌تابد فراري هستند. سينماي مستند مي‌تواند پرتوي از نور حقيقت بر زندگي انسان‌ها باشد. اين سينما آگاهي و معرفت را به انسان‌ها مي‌بخشد؛ اين سينما، هشدار مي‌دهد و متنبه مي‌كند و اگر حقيقت اين سينما براي همه مكشوف مي‌شد آنگاه جامعه طعم شكيبايي را مي‌چشيد. كليد جشنواره «سينما حقيقت» شايد سال‌ها قبل‌تر از اولين دوره - در سال ۱۳۸۶- زده شد. زماني كه تصميم گرفتيم در انجمن سينماي جوان و مركز گسترش، به اتفاق فيلمسازان و همكاران براي تثبيت و تحكيم جريان توليد به حمايت از كارواني از استعدادهاي جوان و فيلمسازان خلاق بپردازيم تا از اين طريق هم جامعه را با اين سينما درگير كنيم و هم مسوولان را وادار به باور ظرفيت‌هاي فرهنگي اين سينما بسازيم. برگزاري چشم‌اندازهاي گوناگون از جمله چشم‌انداز سينماي مستند فرانسه، هلند و فلسطين و لبنان و مشاركت سازمان‌هاي متعدد براي حمايت از اين سينما و توليدات مشترك بين‌المللي از جمله اقداماتي بود كه زمينه را براي برگزاري جشنواره مستند ملي و بين‌المللي «سينما حقيقت» آماده كرد. سال ۱۳۸۶ سال باروري سينماي مستند ايران بود و «سينما حقيقت» چراغ فروزان اين سينما شد. اين سينما باتوجه به گسترش امكانات، آگاهي‌ها و سرمايه‌هاي مولد نسل خلاق ايران اسلامي، سينمايي متعلق به همه مردم است.
اين سينما قدرت طرح و ثبت خلاقانه همه احوالات و مطالبات و نيازهاي جامعه را دارد و اگر ميدان و فضا براي بروز و ظهور اين سينما آماده باشد و سليقه‌ها و محدوديت‌ها و نگراني‌هاي بي‌مورد از آن كنار برود بسياري از مشكلات و گرفتاري‌ها جاي خود را به پويايي و بالندگي و نشاط فرهنگي جامعه مي‌دهد.
در همه دنيا جذاب‌ترين بخش جشنواره‌هاي فيلم مستند، بخش سينماي اجتماعي آن است، سينماي اجتماعي است كه اين سينما و جشنواره‌ها را زنده مي‌كند، ممكن است اين سينما براي بعضي‌ها تلخ و ناگوار باشد اما تلخي سينماي مستند اجتماعي، شيريني آگاهي و روشنايي حقيقت را براي مخاطب به ارمغان مي‌آورد. در شرايط اقتصادي فعلي كه شرايط سختي هست مسوولان بايد بيشتر به اين سينماي اصيل و قدرتمند بپردازند. سينماگران اين عرصه حقيقتا با گمنامي شناسنامه و هويت اين سرزمين را به تصوير مي‌كشند و فارغ از قيل و قال سينماي بزك كرده مرسوم، سربازهاي فرهنگي اين سرزمين هستند.