مجلس به بودجههاي حمايتي سينماگران توجه اساسي كند
شاهپور محمدی
چندي پيش مطلبي براي روزنامه اعتماد ارسال گرديد مبني بر اينكه بودجهريزان فرهنگي كشور در سازمان برنامه و وزارت ارشاد، رديفهاي بودجه را ميبايست بهگونهاي تنظيم كنند كه مديران فرهنگي بتوانند به صورت مستقيم در شرايط مقتضي، نسبت به حمايت از سينماگران اقدام كنند. البته اين موضوع ميتواند براي كل هنرمندان كشور مورد بحث قرار گيرد، اما به دليل گران بودن صنعت سينما، ركود توليد فيلم و شرايط سرسامآور تورمي اخير، طبيعي است كه امنيت شغلي سينماگران به نسبت ديگر اصحاب هنر، با خطرات بيشتري مواجه شود. خانه سينما بالغ بر هشت هزار نفر عضو دارد كه باتوجه به تعداد فيلمهاي ساخته شده در هر سال، قطعا بحران كاري در اين بخش براي سال آينده، مخصوصا با روند صعودي تورم فعلي، بيشتر نيز خواهد بود و ضرورت توجه به اين بخش در زمان بررسي بودجه در مجلس، بيشتر احساس ميشود. موضوع امنيت شغلي سينماگران بحث جديدي نيست. ساليان سال است كه اين موضوع مهم و كليدي در رسانهها و مطبوعات انعكاس مييابند، اما دريغ از يك حركت عملي از طرف مديران ذيربط، چه در خانه سينما و چه در سازمان سينمايي. هماكنون كليات لايحه بودجه به مجلس تقديم گرديد و تنها راه باقيمانده براي ايجاد مكانيسمهاي حمايتي، اعضاي كميسيون تلفيق مجلس خواهند بود كه با بررسي و موشكافي بيشتري، نسبت به ايجاد شرايط حمايتي ويژه، حداقل براي آن دسته از سينماگراني كه در شرايط خاص، دچار گرفتاريهاي عديده مالي و اقتصادي ميشوند، بتوانند از بودجههاي فرهنگي وزارت ارشاد به طور مستقيم بهرهمند شوند.
متاسفانه در هيچ دورهاي، مديران سينماي كشور، توجه و دقت كافي نسبت به آسيبهاي بيشمار موجود در زندگي سينماگران نداشتهاند. اصحاب سينما در شرايط عادي غيرتورمي نيز همواره با مشكلات اقتصادي گوناگوني دست به گريبان بودهاند، حال اگر كميسيونهاي مربوطه مجلس نتوانند در اين بخش به ابتكار عمل حمايتي مناسبي دست بزنند، معلوم نيست گرانيهاي كمرشكن موجود، چه وضعيت اسفباري را براي اهالي سينما رقم زده و اين گرفتاريها مضاعف و دوچندان شوند. مديران ارشد فرهنگي در وزارت ارشاد و خاصه خانه سينما، متاسفانه تاكنون پاسخ اصحاب رسانه را در مورد دلايل عدم توجه به وضعيت رفاهي سينماگران ندادهاند. تا به امروز معلوم نشده كه چرا براي زندگي و اقتصاد خانواده سينما به طور ريشهاي، چارهانديشي نميكنند؟ آنها همواره بر اين تصورند كه صندوق هنر، مشكلات سينماگران را حل ميكند و با اعطاي وامهاي ناچيز به اصحاب هنر، دغدغه و مشكلي در اين زمينهها وجود ندارد. اما كسي نيست بررسي كند ببيند مشكل خود صندوق هنر چيست كه نميتواند پاسخگوي نيازمنديهاي هنرمندان، خاصه سينماگران باشد؟ اگر مشكلي وجود دارد آن را حل كنند. به راحتي مشكلات هنرمندان و سينماگران به اميد وامهاي ناچيز اين صندوق، به حال خود رها ميشوند و به راحتي اعلام ميشود كه بودجه لازم براي تامين نيازمنديهاي اساسي اعضاي كثير اين صندوق را ندارند. كسي هم در اين وزارتخانه نيست سوال كند كه اگر قرار است بحران معيشت و اقتصاد خانواده هنر و سينما به دست اين صندوق حل شود، چرا وضعيت اعتبار اين صندوق مورد بررسي قرار نميگيرد؟ چرا در مورد ميزان توانمندي مالي اين صندوق حرفي زده نميشود؟ خب در چنين شرايطي تكليف هنرمندان و سينماگران گرفتار چيست؟ تا كي بايد اين موارد و مشكلات در رسانهها منعكس شوند؟ مدام فرياد زديم كه اجازه ندهيد اصحاب هنر به مسافركشي و كار در اسنپ روي بياورند يا يك عده نيز از اين كشور فراري شوند. اما انگار نه انگار...!! خانه سينما يكبار براي هميشه توضيح نداده كه چرا تامين رفاه حداقلي هشت هزار عضو اين خانه، اينقدر كار سختي براي مديران آن شده است؟ چرا خانه سينما و سازمان سينمايي دست در دست هم، در جهت ايجاد امكانات اوليه رفاهي براي خانواده بزرگ خانه سينما، كاري انجام نميدهند؟ مشكل كار از كجاست؟ رياست سازمان سينمايي پاسخ دهند كه با اين اوضاع و احوال افزايش بيرويه و فاحش قيمت كالاها، تكليف سينماگران كشور كه درآمد ثابتي ندارند، چيست؟ اصحاب قلم اين موارد را مدام رسانهاي ميكنند، اما هيچگونه حركت عملي متاسفانه از طرف اين مديران ديده نميشود. چرا در وزارت ارشاد، فرهنگ پاسخگويي حاكم نيست؟ تا كي قرار است منزلت هنرمندان ناديده گرفته شود؟ چرا با سرمايههاي هنري و سينمايي كشور با بيتفاوتي برخورد ميشود؟ آيا وظيفه سازمان سينمايي صرفا برگزاري جشن و جشنواره و همايش است؟ مديران سازمان سينمايي حداقل شش يا هفت ماه از سال را فقط درگير برگزاري جشنوارههاي ريز و درشت سينمايي در كشور هستند. طبيعي است با چنين درگيريهاي كاري، نحوه زندگي سينماگران فراموش شود يا گرفتاريهاي آنها، جزو اولويتهاي اصلي اين سازمان قرار نگيرد. اصحاب قلم برحسب وظيفه انساني و مسووليت اجتماعي خود موظفند بهرغم سكوت ممتد مديران، كماكان بنويسند و فرياد كنند تا بلكه گوش شنوايي پيدا شود. آنها بايد بدانند كه سينماگران كشور توان مقابله با گرانيهاي كمرشكن موجود را ندارند. مديران ارشد فرهنگ و سينماي كشور، وقتي در جلسات شوراي عالي سينما حضور پيدا ميكنند اولين اولويتشان براي بحثها بايد نحوه ارتقاي سطح زندگي و رفاه سينماگران توسط دولت باشد، بعد از آن به موارد ديگر رسيدگي كنند. با همه اينها، هماكنون فرمان بودجه در دست مجلس است. براي آگاهي بيشتر، به اين عزيزان نيز يادآور ميشود كه يك سينماگر، كارمند نيست و درآمد ثابتي ندارد و سبك زندگي او با همه افراد جامعه متفاوت است. موضوع معيشت و زندگي اصحاب سينما بايد جدي گرفته شود. اميدواريم اعضاي كميسيون تلفيق در مجلس، در زمان بررسي بودجههاي فرهنگي، عنايت ويژهاي به بخش حمايتي مربوط به سينماگران داشته باشند. بيتفاوتي و كمكاري در اين بخشها، ضربه مهلك و بزرگي بر پيكره جامعه سينمايي كشور وارد ساخته و فرار مغزها و استعدادها را با سرعت بيشتري به همراه خواهد داشت.مستندساز و منتقد