لباس قدسي بر تن سياست عرفي
روزنامه اعتماد
شوراي نويسندگان
تعارضات سياست‌هاي انتخاباتي اصولگرايان حد و مرزي ندارد و عجيب‌تر اينكه سكوت سنگيني نزد منتقدان داخلي آنان وجود دارد؛ همان سكوتي كه ممكن است دستاويز توجيه آنان در آينده براي پرهيز از پذيرش مسووليت خطاهاي اصولگرايان در اين انتخابات شود. يكي از بدترين كارهاي آنان مسكوت گذاشتن اشتباهات فاحش نامزدهاي منسوب به آنان است؛ اشتباهاتي كه نشان مي‌دهد نامزدهاي آنان درك درست و دقيقي از عدد و رقم و مسائل اقتصادي ندارند. اشتباه ديگرشان تمركز شديد به تخريب حكومت و دولت است. آنان گمان مي‌كنند با چنگ انداختن به صورت دولت، فقط رقيب را از پا درمي‌آورند ولي قدري تامل نمي‌كنند كه اتهامات آنان، محدود به اين دولت و حتي دولت‌هاي قبل نيز نمي‌شود و مجموعه بزرگي از نيروها را از اول انقلاب تاكنون در برمي‌گيرد. اين كار آنان مثل پاشيدن اسيد بر چهره‌اي است كه حتي اگر كريه شود، اسيدپاش مجبور است تا آخر عمر با او زندگي كند!
اشتباه مهم‌تر ديگر آنان، منحصر كردن برنامه انتخاباتي به توزيع پولي است. آن هم پولي كه وجود ندارد و وعده نجومي آنان برخلاف رقمش وعده توخالي است. بيشتر اصولگرايان مي‌دانند كه عملكرد نامزدهاي آنان در انتخابات، تقليل و انحصار مسائل كشور به اين مطالبه مادي است. هنگامي كه اصلي‌ترين درخواست و مساله كشور چنين چيزي شود، اثرات بعدي خواهد داشت كه فضاي عمومي و اجتماعي را تخريب خواهد كرد. همچنين آنان نمي‌توانند پاسخ دهند كه چگونه پس از گذشت 4 دهه از انقلاب كارمان به جايي رسيده كه از تمام آن ارزش‌ها و آرمان‌ها و... فقط ذهن ما و جامعه و سياستمداران به دريافت و پرداخت يارانه محدود شده است؟
ولي مهم‌تر از اين ايرادات تناقضي است كه در رفتار انتخاباتي و سياست‌ها و شعارهاي آنان وجود دارد؛ تناقضي كه نمي‌توان آن را به سادگي حل كرد. در حالي كه تمامي شعارهاي اصولگرايان حول مسائل معيشتي و مادي مردم است و به طور طبيعي بايد رفتار انتخاباتي آنان نيز متناسب با اين شعار باشد. بنابراين نمي‌توان چندان از مسائل قدسي مايه گذاشت و آنان را براي رسيدن به اين هدف هزينه كرد. مرتبط كردن امر قدسي به امر سياسي، موجب قدسي شدن امر سياسي نمي‌شود، بلكه برعكس امر قدسي را سياست‌زده مي‌كند. ماهيت دو موضوع قدسي و سياسي به گونه‌اي است كه قابل امتزاج نيستند. اينكه ستادي درست كنيم به نام ستاد مردمي سلام بر ابراهيم(ع) فقط به اين دليل كه تشابه نام وجود دارد برازنده يك اهل سياست و نيز فرد معتقد به مقدسات نيست. خرج كردن از مقدسات به اين معناست كه نامزد موردنظر قادر به اثبات توانايي‌هاي خود نيست. چقدر بي‌مزه و سوءاستفاده‌كارانه بود اگر ديگران نيز ستاد مردمي سلام بر مصطفي(ع) يا اسحاق(ع) يا حسن(ع) يا محمدباقر(ع) درست مي‌كردند.
اين تجربه ناخوشايند در سال 1384 انجام شد و دو ايراد اساسي پيدا كرد. اول اينكه در جلب نظر مردم براي انتخاب شدن نامزد مورد نظرشان خواب امام زمان(ع) را ديدند! و توصيه‌هاي منسوب به آن حضرت را به خورد جامعه دادند و مقدسات و اعتقادات مردم به بازي گرفته شد. ولي اتفاق دوم هم مهم بود كه همان فرد مورد نظر چنان رفتاري كرد كه پس از چندي به او و مريدانش، گروه انحرافي لقب دادند! بنابراين سوءاستفاده از مقدسات نه تنها رفتار اخلاقي نيست، بله در نهايت به ضرر امر قدسي است و امر قدسي را بيش از پيش عرفي مي‌كند و اگر امر قدسي عرفي شود، كاركرد آن منفي خواهد شد. زيرا امور قدسي كاركردي آرامبخش و تكيه‌گاه براي انسان دارد. با عرفي شدن آن اين كاركرد زايل مي‌شود. اطلاق عناوين قدسي به افراد عرفي، براي اين افراد نيز خطرناك است، زيرا آنان را در وضعيت خودبيني قرار مي‌دهد كه خود را محور عالم و بشريت تلقي خواهند كرد و از همين زاويه دچار انحراف مي‌شوند و خودشان نيز قرباني اين توهمي مي‌شوند كه ديگران براي آنان ساخته‌اند. ديگران به خيال خودشان خواسته‌اند به آنان خدمت كنند، ولي بزرگ‌ترين ظلم را در حق آنان روا داشته‌اند.