آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني:
اقتدار نظامي و دفاعي ايران
قابل انكار نيست
گروه سياسي| آيت‌الله از اقتدار نظامي و دفاعي كشور مي‌گويد كه در دوران تحريم‌ها هم پيشرفت كرده است و مايه وحشت بدخواهان است. هاشمي رفسنجاني تاكيد كرد: با وجود تحريم‌ها در دوران دفاع توانستيم با تقويت ساصد و مراكز ديگر تحقيقات نظامي، قدرت دفاعي بومي را چنان بالا ببريم و برتر كنيم كه امروز اقتدار نظامي و دفاعي ايران قابل انكار نيست و مايه وحشت بدخواهان است. به گزارش فارس، آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني، در جمع اعضاي كانون خلبانان ايران گفت: به عنوان كسي كه از ابتداي جنگ تا انتها در مسووليت‌هاي متعدد از همه فراز و فرودها خبر دارم، وظيفه خويش مي‌دانم از همه كساني كه در جنگ نقش آفريني كرده‌اند، صميمانه تشكر كنم. وي با يادآوري شرايط سياسي ايران در زمان آغاز جنگ و اوضاع نيروهاي نظامي ارتش، سپاه و بسيج، گفت: در جبهه مقابل ما غرب با تمام توان اطلاعاتي و تبليغاتي، شرق با تمام تجهيزات نظامي و ارتجاع منطقه با حمايت‌هاي مالي، از ارتش بعث پشتيباني مي‌كردند. هاشمي‌رفسنجاني، با بيان اين جمله كه «ايران، مظلومانه درگير جنگ شد»، به جلسه سران آن روز نظام با جمعي از فرماندهان ارتش، به ويژه خلبانان نيروي هوايي در زيرزمين ستاد جنگ اشاره كرد و گفت: خلبانان آن روز از ما مي‌خواستند كه اگر مي‌خواهيد آتش بس را بپذيريد، فرصتي بدهيد تا از حيثيت ايران و ارتش، دفاع و تجاوز بي‌شرمانه ارتش بعث در بمباران 11 فرودگاه كشور را جبران كنيم. وي، 150 سورتي پرواز نيروي هوايي ارتش در روز اول را كارساز و تاثيرگذار توصيف كرد و گفت: عقبه ارتش بعث در آن حمله چنان منهدم شد كه هنوز پس از سال‌ها نتوانستند جبران كنند. وي با اين خطاب به خلبانان كه «شما افتخارات بزرگي در تاريخ جنگ خلق كرديد»، گفت: برنامه ريخته بودند كه يك هفته مركز ايران را پس از اشغال خوزستان بگيرند و با خود مي‌گفتند جدا كردن خوزستان از ايران كه حتمي است، اما پس از هشت سال، هزيمت خويش را پذيرفتند كه اسناد آن در نامه‌هايي كه صدام براي من مي‌نوشت، موجود است. رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام، با يادآوري مشكلات ماه‌هاي اول جنگ و ناهماهنگي‌هاي سياسي در مركز، گفت: بعضي از كساني كه مسووليت اداره جنگ را هم داشتند، هم به سپاه اجازه حضور در جنگ نمي‌دانند و هم تجهيزات ارتش را از رزمندگان خطوط مقدم پنهان مي‌كردند. اما عشق جوانان ايران براي دفاع از خاك به گونه‌اي بود كه سپاه و بسيج از همان نخستين روزها پا به پاي ارتش به ميدان كارزار رفتند.