چرا نظارت‌ها بي‌اثر مانده‌اند؟
شيدا آريايي‌پور
چرا با وجود مستندات متعدد درباره تخلفات مالي، سوءاستفاده از منابع عمومي و فساد گسترده برخي افراد وابسته به نهادها و سازمان‌ها هنوز برخورد شفاف و موثري با آنها صورت نگرفته است؟ بسياري از اين افراد با سوابق روشن در تخلفات مالي همچنان آزادانه در جامعه فعاليت مي‌كنند و به نظر مي‌رسد از نوعي مصونيت نانوشته برخوردارند. اين مساله سوالات جدي و نگران‌كننده‌اي درباره عملكرد نهادهاي نظارتي مطرح مي‌كند.
بيت‌المال سرمايه‌اي عمومي است كه متعلق به مردم ايران است و حفاظت از آن وظيفه‌اي استراتژيك و ضروري براي هر حكومتي. هرگونه تضييع اين منابع نه تنها حقوق مردم را ناديده مي‌گيرد بلكه عدالت اجتماعي و اعتماد عمومي را نيز به‌شدت خدشه‌دار مي‌كند.واقعيت تلخ اين است كه بخش قابل توجهي از ساختارهاي نظارتي يا به دليل ضعف داخلي، ناكارآمدي و فساد سيستماتيك يا به دليل تعاملات بي‌نتيجه و مصلحت‌انديشي‌هاي پيچيده، نتوانسته‌اند عملكرد موثر داشته باشند. برخوردها يا به تأخير مي‌افتد، يا گزينشي است يا به شكلي صورت مي‌گيرد كه نتيجه ملموسي براي مردم ندارد.
اين وضعيت نه تنها اعتماد عمومي را نابود مي‌كند، بلكه زمينه‌ساز يأس، نابرابري و حتي مهاجرت نخبگان مي‌شود. تا زماني كه اراده‌اي جدي، بي‌پرده و فراگير براي برخورد با فساد در هر سطحي شكل نگيرد، اصلاحات واقعي و ماندگار حاصل نخواهد شد و شكاف ميان مردم و مسوولان هر روز گسترده‌تر خواهد شد.مردم ايران شايسته سيستمي هستند كه حقوق‌شان را حفظ كند. وقت آن رسيده كه با قاطعيت و بدون ملاحظه با فساد مقابله شود و كساني كه منابع عمومي را به نفع خود مصادره مي‌كنند، بدون هيچ استثنايي پاسخگو باشند. پژوهشگر حقوقي